Donderdag ochtend ben ik verhuisd. Tegen de engerd van de receptie heb ik verteld dat ik bij een vriend kon logeren. Ik kreeg een teleurstellend/boos/gekwetst knikje van hem toen ik de deur uitstapte. Bij de ingang stond Fester op mij te wachten die mij naar het Blessed Generation Guesthouse bracht. Het lag iets verder uit het centrum, meer tussen de rijke mensen, er was ook beveiliging. Je zat er meer in de natuur. Meer alleen. In de verte zag je de zee en als ik in mijn bed lag hoorde ik hem ook. Het is een prachtig huis. Ik vind het zo'n hollywood-film-huis. Vrouwen die een probleem hebben met hun leven, die naar een afgelegen plek willen, helemaal alleen en daar gaan nadenken over hun leven of een boek schijven onder het nut van sigaretten en een fles wijn voor hun zelf. Snap je wat ik bedoel? Als je moeilijkheden heb om in het dagelijks leven, na te denken over de zin van het leven dan lukt het hier wel. Op zondag avond hoorde Ria vanuit haar huis 5 schoten en op de radio hoorde ze dat er een bande actief is en 7 beveilingsmannen dood heeft geschoten. Ze vond dat ik te alleen zat. Dus op dinsdagavond ben ik weer verhuisd. Naar Ria en Festers oude huis. Tussen de vervelende Italianen maar wat een prachtige plek. Je bent letterlijk binnen 20 stappen in de zee en je ziet de maan uit de zee komen. Ik probeer zo snel mogelijk een foto online te gooien. Hier zit ik wel goed vinden ze.

Ilse en Jenny hadden 3 oude nokia's op mijn hotelkamer gelegd die ik tijdens mijn 'verhuizing' vond. Ik heb ze aan een paar meisjes uit mijn klas gegeven. Een simkaart voor ze gekocht, dat 40 cent is, en voor iedereen 80 cent beltegoed gekocht. Geweldig! Dat vonden ze leuk. Gevolg: Ik werd iedere avond door iedereen een paar keer gebeld, gewoon om te bellen. In de klas gingen alle telefoons continu af en binnen 2 dagen was iedereen door zijn tegoed heen. Met 80 cent zou je makkelijk een week kunnen doen, als je zuinig bent. Ik heb ze wel verteld, dat ze voor hun volgende tegoed zelf moeten werken. Nu word ik nog iedere avond gebeld maar word hij er gelijk opgegooid. Zo van; Bel even terug. Ik heb ook werk voor ze gevonden. Dankzij Fester kwam ik in contact met een ontzettend succesvolle arcitect die hun wel een leuk opdrachtje wou geven. 18 deuren decoreren. Zijn naam is Ali en hij is een arabier met een Ipad en erg sociaal maar ook erg zakelijk. Hij wil ieder, 2 euro per dag betalen maar als ze beter worden word dat meer. Ik heb mijn beste meisjes uitgekozen. De rest heb ik links laten liggen omat ze totaal geen motivatie hadden. vier meisjes hebben nu werk. Ik ben trots op de vier meisjes. Ik vertel ze iedere dag hoe trots ik op ze ben ik probeer ze te motiveren ook langs andere bedrijven te gaan om werk te zoeken. Ze moeten alleen eerst wat meer zelf vertrouwen hebben voor ze dat kunnen doen denk ik.

Voor de rest ben ik hier ookal aardig ingeburgerd. Dat gaat snel in Kenia. De eerste 2 nachten in het hollywood huis heb ik gedeeld met 2 nederlanders en een keniaans vrouwtje. Die Nederlanders waren wel echte Nederlanders. Ze gingen stampot maken en we hebben spelletjes gespeeld. Ach, het was gezellig. Het weekend ben ik niet in Lamu geweest. In plaats daarvan heb ik nog een keer gezellig in Ria en Festers nieuwe onderkomen geslapen. Heerlijk is het daar. Daar kom je goed tot rust. Lamu is trouwens wel naar mij toegekomen. Piraat Omar zat voor zaken in Nairobi en is op maandag op de terug weg in Malindi gestopt om te chillen.Aangezien hij om 6 uur in de ochtend aan kwam en om 9 uur zijn volgende bus moest hebben zijn we samen wezen ontbijten. Het was vroeg maar gezellig. Hij heeft me overgehaald om nog een keer naar Lamu te gaan. Ik schilder/decoreer gratis zijn restaurant. Hij geeft mij gratis een hotel kamer en avond eten. Zo gezegd zo gedaan. We hebben een ticket voor woensdagnacht gekocht en voor 100 euro verf. Ik heb hem doei gezegd en ben naar mijn werk gegaan. Half 10 belde hij mij op om te vertellen dat hij de bus gemist had en dat de volgende om 11 uur in de avond gaat. Gezellig! Ik ben vroeg weg gegaan van mijn werk en hebben gezellig gechild in de middag. We zijn bij zijn arabische familie wezen eten en zijn nichtje heeft een prachtje Henna op mijn hand gezet. Ik heb het echt heel erg naar mijn zin gehad. Om 5 uur zijn we naar het cafe gegaan en zijn begonnen met bier drinken. Dat was mijn fout. We hadden nooit om 5 uur bier moeten drinken want Omar nam de bus van 11 uur niet maar haalde mij over om naar een strand feest te gaan. Om 12 uur kwamen wij daar aan en onze piraat was al 48 uur wakker en zat de hele tijd Mirra te kauwen en bier te drinken en te vertellen hoe verliefd hij wel niet op mij was. Na 2 uur zeiken, zag hij dat hij niet echt heel veel reactie terug kreeg van mij dus besloot hij out of nothing me te bespringen en zijn tong in mijn mond te proppen.... Ik heb nog nooit iemand zo harde klap in zijn gezicht gegeven. Ik zag dat zijn bruine wang rood werd. Toen had ik het gedaan hoor, hij begon te scheewen, daarna te janken, daarna te slijmen, daarna weer te scheeuwen. Ik bekeek ons zelf even en dacht; we lijken wel een stel dat 10 jaar samen is. Ik ben op dat moment opgestaan en heb hem verteld dat hij het morgen ochtend goed mochtb ken maar dat ik nu naar bed ging. 40 gemiste oproepen had ik die nacht en bijna geen oog dicht gedaan. (als je de telefoon op stil zet hoor je de vibratie en ik kon hem niet uitzetten want ik had mijn wekker nodig) De volgende ochtend, toen ik hem de kans gaf om het goed te maken zei hij dood leuk: Ik zeg geen sorry want ik heb er geen spijt van. Ik heb hem dag gezegd en hem succes gewenst met het schilderen van zijn restaurant. Ik ga dus echt niet meer daar heen. Een uur later belde Baji om te vertellen dat hij zijn ticket naar Malindi gekocht heeft en dat hij 20 september komt....

Vandaag ben ik op Outreach geweest. Dit is een project dat is opgezet door Blessed Generation. Hun visie is; geef mensen een hengel inplaats van een vis. Er zijn alleen mensen die te ziek zijn om zelf te gaan vissen, of te jong, of te oud. Die hebben eerst een vis nodig om kracht te krijgen. Rondom Malindi heerst heel veel armoede en aids. Kinderen die bij oma wonen omdat hun ouders overleden zijn, kinderen die voor zichzelf zorgen. In de meeste gevallen zijn de dood en Aids toch wel het probleem waarom mensen niet zelf kunnen vissen. Dan komt Blessed Generation een keer in de twee weken langs met een groot voedsel pakket. Als je medicijnen nodig hebt, krijg je die. Als de kinderen naar school moeten, word er gezorgd dat ze naar school gaan. Vandaag ben ik dus mee geweest. Een aantal van de meisjes die in mijn klas zitten, zitten ook in dit project. Het raakt je enorm. Wij zijn eten wezen brengen bij meisjes die wees waren. De oudste was net als ik 22. Daarna een van 20. De jongste 18. Allebei de ouders zijn dood. Een jaar geleden is de partner van het oudste meisje ook overleden. Hij liet haar achter met 3 kinderen. Zijn jongste kind heeft hij nooit kunnen zien. De dochter van 18 heeft ook een kind. Die baby is alleen geboren omdat de jongste dochter geld moest verdienen. Ik stond daar de hand te schudden van de meisjes en naar ze te glimlachen, ze glimlachten vriendelijk en warm terug. Ik dacht aan Sjoerd en Stijn en vond het de meeste waardeloze sitiuatie waar ik ook in gestaan heb. Wat is de wereld toch oneerlijk. Dit is een voorbeeld die mij heeft geraakt maar alle 10 de families die ik vandaag bezocht heb, hebben mij geraakt. Ik vind het niet te saai om ze te typen maar het duurt te lang. Er zijn hier zo ontzettend veel wezen, allemaal door die rot aids. Het is zo moeilijk, want wie gaat er nu een condoom kopen als hij niet eens avond eten kan kopen? Ik wil nog wel graag kwijt dat, mocht je met een probleem in je leven zitten, boek dan een ticket naar Kenya en ga op outreach. Herzie je probleem na een paar uur nog eens een keer en ik weet zeker dat het geen probleem meer is.

Het einde van mij trip komt langzaam in zicht. Op 23 September wil ik teurg in Ruiru zijn. Ik heb Jimmy geen doei gezegd en hij is daar nog 2 dagen voor hij aan zijn nieuwe opleiding begint. In Ruiru wil ik mijn werk afmaken waarmee ik ben begonnen en wil ik een hele grote decoratie maken. Het is alleen nogal een uitdaging dus heb ik besloten om daar 10(!) dagen aan te werken. Aangezien ik de grote steden van Kenia, Mombasa en Nairobi nog helemaal niet goed gezien heb wil ik dat ook nog doen. Samen met Baji ga ik een dagje naar Mombasa. Ellen en Tim(de safariman) wil ik graag nog even in Nairobi zien. Omar kan in de stront zakken. Dat is mijn plan om al mijn Keniaanse vrienden tot ziens te zeggen maar ik kom nog lang niet naar huis.