Vandaag is mijn laatse dag in Kenia. Wat is de tijd ontzettend snel gegaan en wat heb ik een hoop geleerd. Ik kan zonder enige twijfel zeggen dat het de drie mooiste maanden uit mijn leven waren. Ik kan ook echt iedereen aanraden om te doen wat ik gedaan heb. Je vergeet het nooit.

Ik ga het missen. De 14 jarige jongen die het mooi vind om een hesje te dragen maar geen flauw benul heeft wie bob de bouwer is die op zijn borst staat. De karige kleine winkeltjes waarvan je om de 2 meter er een ziet. De meisjes met hun prachtige haren. De heerlijke muziek die je uit elk winkeltje hoort galmen. Een 8 jarige jongen die rond loopt met een roze pyjama jasje met doornroosje erop. Mijn kleine vriendjes. Ria en Fester. De Tusker biertjes. De stoerheid die Kenia uitstraalt. Mijn 2 lieve kleine struisvogels. De mannen op straat die mij mammie noemen. Het dansen, dansen en dansen. Mijn grote vrienden. Het ontzettend primitieve maar toch zoveel tevredenheid. De redders die enge insecten voor mij doden. God, wat ga ik Kenia missen.

De laatse week was vrij saai. Duffe avonden in het Guesthouse met gezeldschap van mijn bovenbuurmannen; Jimmy, Brain en Mureej. Soms gingen ze vroeg weg omdat ze de volgende dag naar school moesten en dan ging ik van ellende ook maar naar bed. Tja mijn leven hier is gewoon niet zo boeiend als in Malindi. Vorige week was het helemaal raak. Toen was ik om 7 uur in de avond in de keuken om water te koken. Ik pakte de pan met een ontiegelijk grote rat erin!! Gelijk liet ik de pan vallen en rende jankend naar buiten toe. Daar stonden 2 mensen om mij te lachen. Ik lachte van de zenuwen mee terwijl ik nog stond te janken. Ik moest terug naar binnen en wachten tot de jongens met gif kwamen. Ik ben in een hoekje van de woonkamer gaan zitten met mijn benen op de stoel. Wachtend. 5 minuten. Toen viel alle stroom uit. Ik wou nog harder gaan janken toen net mijn 3 bovenbuurmannen mij kwamen redden. Jimmy heeft heel de keuken vol gegooid met rattengif terwijl de andere jongens kaarsjes aanstaken en een kaartspel pakte. Ze waren lief en ik dank God dat hun 3 die avond bij mij waren.

Behalve mezelf verveeld heb ik ook nog gewerkt. Mijn plan, naja eigenlijk Ellen (van Lamu red) haar plan was om de wereld kaart op de muur te schilderen van de eetzaal. Zo gezegd zo gedaan. Ik dacht dat het een monster werk zou worden maar de klus was zo gedaan. Het is goed dat die kaart nu op de muur staat. Kinderen konden niet eens vertellen waar Kenia lag. Iedere dag stonden er een hoop met kinderen omheen mij vragen te stellen over de wereld. Later in de week kwamen de kinderen terug met hun vriendjes en stonden dezelfde verhalen weer aan hun vriendjes te vertellen. Ik was trots. Het eindresultaat gooi ik zo snel mogelijk online. Ik heb in ieder geval ook een hoop geleerd want ik weet werkelijk elk land in de wereld nu te liggen.

Daarnaast had ik ook nog donatie geld over. Ik wou graag iets leuks doen voor ik afscheid nam en de secetaresse vertelde mij dat het 2 jaar geleden is dat ze met zijn alle naar het zwembad toe zijn geweest. Dus........ na een kleine organistatie hebben we besloten donderdag naar het zwembad te gaan, genaamd SPLASH. Ik mocht het de kinderen woensdag avond tijdens diner vertellen. Ik ging daar staan en hield een preek, zoiets van dat ik het gezellig met ze had gevonden en dat ik hun wou bedanken voor de mooie tijd die ze mij bezorgd hadden blablablabla, ik had een klein cadeautje voor hun. Het enige wat ik ze vroeg is; Heeft er iemand ooit van SPLASH gehoord? De reactie die toen uit de eetzaal kwam is veel meer dan goud waard. Er werd gegild en gescheeuwd en gedansd en geknuffeld. Ik was ontroerd. Ik zou die reactie graag nog een keer willen zien.
De volgende dag zijn we vertrokken met 100 man in de schoolbus met 52 zitplaatsen. Iedereen met een dikke glimlach tot hun oren richting Nairobi. In het zwembad had je zo'n glijbaan met een tunnel. Ze vroegen dol blij of ik ooit in mijn leven weleens van zo'n bijzondere glijbaan geweest ben. Ik heb gezegd dat ik nog nooit zo'n mooie glijbaan heb gezien. (zelfde als Vlissingen) Het was een mooie dag. In de middag hebben we friet gegeten en soda gedronken. Om 4 uur vertrokken we, om kwart over 4 sliep 90% van de bus. half 5 kwamen wij in de file en om half 8 waren we thuis. Het was een van de mooiste Kenia dagen.

Vanavond om 11 uur vliegt de ijzeren vogel naar Dubai. Daar moet ik mijzelf een goede dag zien te vermaken. Geen idee hoe ik dit moet gaan doen. Overdag terwijl het 45 graden is, is zwaar! Halvewege de avond pak ik een nieuw vliegtuig naar Kuala Lumpur. Hopelijk kom ik op woensdag ochtend daar aan. Ik heb via het internet een meisje gevonden waarmee ik mijn eerste dagen kan spenderen. Ik heb mij niet voorbereid op Maleisie. Echt helemaal niks. Ik weet niet eens of het land een president heeft. Ten eerste had ik niet echt heel erg veel behoefte om mij voor te bereiden, ik had het hier veel te leuk. Ten tweede, als ik iets van de Keniaanse mensen heb geleerd is het dat er geen dag te plannen valt. Geniet van het moment en leef met de dag, morgen zie je wel weer.

Mijn nieuwe verhaal komt dus uit Azie. (Als je niet weet waar dat is moet je even naar kopje kaart gaan) Als je nu jezelf in de mailing list gezed heb om mijn goede doel project te volgen maar het niet boeiend vind hoe ik in de toekomst mijn dagen in ga vullen moet je jezelf even uit die mailinglist halen. Dan krijg je ook geen emailtje meer.

Heel veel liefs uit Afrika

ps. Ik weet trouwens wat ik met mijn toekomst ga doen. Ik word stewardess.