Verder waar we gebleven waren; bij het strand. Het was de beste plek tot nu toe waar ik geweest ben in Maleisie. Toen we daar aan kwamen liepen we op een half dode strip, vol met souvenier winkels, restaurant, gueathouses, katten en geen enkel mens. We dachten sirieus dat Dianne en ik de enige twee waren. Het bleek laag seizoen te zijn. Ik noem het dead seson. We hadden dus een leuk blokhutje en ontmoeten daar Fabian de vriendelijke fransman die al 7 jaar niet meer in frankrijk geweest is, Molly de engelse die vorig jaar is gaan reizen in Australie en na twee weken haar verloofde heeft ontmoet. In december gaan ze trouwen. Layon uit Maleisie, die kanker heeft gehad en pas zijn dochter op facebook heeft gevonden die hij nog nooit gezien heeft. Allemaal ontzettend bijzondere mensen dus waar we heerlijk 3 dagen mee aan het strand gezeten hebben. Dat het dead seson was maakte niet zoveel uit. Aan 4 vrienden heb je genoeg toch?

In mijn reisboek staat dat mensen op dat strandplaatsje blijven hangen. Soms dagen, soms weken, soms jaren. Dianne en ik niet. Wij moesten weer verder. Naar Singapore. Een ontzettend, rijk en piepklein landje onder Maleisie. Met de bus gingen we er naar toe. Ik ben nog nooit over land een grens over gegaan waar je gestempeld moest worden. Ik kende deze ervaring helemaal niet maar het duurde totaal 2 uur voor we het checkpoint door waren. Ook bij dit 'landje' (je kan het bijna geen land meer noemen maar een stad) had ik mij beter voor kunnen bereiden. Het is gewoon nog te veel wennen om al die consumerende mensen rond mij heen te zien. Shopping malls op iedere straat hoek. 10 restaurants in iedere straat. Een gebouwen, zoveel. 4 baans wegen waar de mooiste en duurste auto's op reden. Mensen die voor je schieten, mensen die recht voor je neus stil gaan staan en je totaal niet zien staan. Ondanks dat vond ik het een prachtige stad. Als je van moderne kunst houd, is dit jou stad. Een heus arcitectisch hoogstandje. Ik zelf houd meer van de oude rotzooi maar ik kon dit erg waarderen. Het was schoon en keurig verzorgd. 2 dagen vond ik zelf lang genoeg maar ik vond het leuk dat ik even van deze stad heb mogen proeven.

Wat toen? Vliegtuigje geboekt naar Borneo. Dat gaat allemaal zo handig zegt iedereen. Vliegtuig vlucht via Airasia is heel erg goedkoop en makkelijk. Niemand verteld erbij dat je dit 2 weken van te voren met plannen, want een dag van te voren zijn de tickets wel heel duur. Dit hebben we dus al in Kuala Lumpur gepland. Ik baal daar van want ik vind het gewoon niet leuk om aan zulke stomme dingen vast te moeten zitten. Daarbij zie je niks als je vliegt (maarja, we moesten het water oversteken) en ik heb al genoeg elende gehad met vliegen dus ik vind het niet leuk. Goed, vanuit Singapore zouden we naar het vliegtuig gaan en geen enkel rekening mee gehouden dat dit toch wel een wereld stad is met files. We stonden dus in de file. Kapot van de zenuwen was ik (snap je al dat stomme gepland met een vliegtuig) 20:10 kwamen wij het vliegveld opgerend. Ons vliegtuig zou om 20:35 vertrekken. Helemaal over de zeik met schudden de benen vertelde het personeel ons dat we 2 uur vertraging hadden. Die anderline die los kwam was heerlijk! Om 23:15 kwamen we veilig op Borneo aan.

Borneo is het andere eiland dat bij Maleisie hoort. Je kan hier alleen komen met een vliegtuig. Samen met Sumatra is dit het enige eiland waar de orangutan nog in het wild leeft. De natuur moet buiten gewoon zijn. Nou laat mij dat allemaal maar eens even zien, dan kan ik er over keuren. De eerste dag zijn we dus naar het oerangutan center gegaan. Dit is een plekje in de jungle waar de dieren 'bij gevoed' worden. Iedere dag om 3 uur kan je dat bekijken. Oerangutan betekend in het Maleis: Mens uit het oerwoud. Het waren prachtige beesten. De grootste en de ouste was het indrukwekkendst. Het was een echte man. Overal hingen touwen waar de apen aan konden slingeren. Ik vond het eigenlijk allemaal een beetje nep. Die beesten zijn hardstikke slim. Natuurlijk weten die waar het eten elke middag te halen valt. Die komen uit alle hoeken en gaten. Het was allemaal een beetje te gemaakt waardoor het niet meer echt voelde of deze beesten echt in de jungle leefde. Overigns hebben ze natuurlijk wel een prachtige woonlplek en zijn zo vrij als een vogel en heb ik een echte ontmoeting met de mens uit het oerwoud kunnen mee maken. Iedereen blij.

Voor de rest nog wat heftige jungle wandelingen gemaakt. Als er onder de lezers, wandel liefhebbers zitten kan ik Maleisie echt aanraden. Het is mooier als Frankrijk in ieder geval. Nu zitten we in Sibu. Ik ben alleen. Dianne heeft een stukje kip gegeten dat niet zo goed gevallen is. Het alleleukste om te doen vind ik in de bus zitten. Je ziet de landschappen aan je voor bij flitsen. De stoelen zijn buiten gewoon luxe. Ik heb mijn muziek op. Ik droom over mijn toekomst, hoe ik die moet gaan realisiteren. Echt waar, je kan gewoon 8 uur achter elkaar dag dromen in zo'n bus. Dat heb ik nog nooit gedaan en daar geniet ik echt het allermeest van. Voor de rest is het dus Dead seson. Weinig andere mensen kom ik tegen. Iedereen zegt dat het in Thailand drukker is, dus bij deze mijn toekomst plan:

Zuid-Thailand. Dat is mijn droom. Mooie witte stranden, heftige feesten, vol toeristen. Ik weet alleen nog steeds niet wat ik met kerst moet doen. Daarom heb ik mijn beslissing gemaakt. 25 oktober vlieg ik terug naar Kuala Lumpur (moet je van te voren plannen he) Vanuit daar pak ik de trein naar Bangkok om maar gelijk door te rijden naar Laos. Ik denk dat ik mijn draai daar meer kan vinden aangezien de mensen daar niet zo verwend zijn. Tegen de tijd dat ik jarig ben en kerst begint wil ik weer terug naar Zuid-Thailand. Volgend verhaal is dus mischien in Thailand. Of in Laos. Of mischien wel ergens anders. Ik weet het niet.

ps. Weet je dat je voor 42 euro in de maand een heel lief kindje uit een van de weeshuizen van Blessed Generation kan adopteren. In December word Nyamira geopend en ze hebben nog heel hard sponsoren nodig . Gewoon een tip, jullie hebben toch heel veel geld