De laatste avond heb ik nog gezellig wat gegeten met mijn franse en koreaanse vriendin. Hun deden het op hun gemakt, ik propte snel een hap naar binnen want ik ging weer reizen op het hoogtste niveau. Met mijn rugzak op, andere rugzak aan mijn hand en een tas waar mijn winterjas in zat heb ik eerst 3 km gelopen voor ik een taxi vond. Het was 8 uur in de avond en na ongeveer een half uurtje kwam ik bij de taxi plek. HDie brachten mij naar het bus station. Vanuit daar stapte ik op de local bus die om half 10 vertrok. Na ongeveer 3 kwartier kwam ik aan op het trein station. Tot 5 voor 12 heb ik daar gewacht tot mijn nacht trein eraan kwam. Het is maar goed dat papa en mama niet alles zien wat ik doe. Zo rond middernacht een station delen met ongeveer 50 zwervers is echt reizen op hoog niveau. Ik weet het zeker. Als je in India kan reizen, kan je overal reizen.

Mijn trein had wat vertraging en uiteindelijk kwam ik de volgende dag om 3 uur in de middag Varanassi binnen. Het is een gigantische stad. Ik houd niet van grote steden en al helemaal niet die in India. Ik was alert. Ik ben in een taxi gestapt en werd naar mijn nieuwe hostel gebracht. De kerel heft mij weer flink belazerd en ik had het niet in de gaten. Ik heb hem nog een tip gegeven ook. Stomme Jolien. Ik had te lang in de Auswitchz trein gezeten denk ik. In de avond ben ik naar de beroemde Ganges gegaan. Varanassi is beroemd om de Ganges. Het is de droom van elke Hindu om daar gecremeerd te mogen worden. Langs de Ganges. Als je niet helemaal verbrand ben, dan word de rest in het water gegooid. In sommige gevallen mag je niet verbrand worden. Dan word je gelijk in het water gegooid. Het is ook een hele mooie ervaring om je te wassen in de Ganges. Dat moet je ook doen als je daar bent. Je kan ook een lekker kopje thee drinken lang de Ganges. Met Ganges water. Dat wist ik niet… Ik heb het gedronken voor ik het wist. Mijn eerste ervaring met deze rivier was dus in de avond.

Ik heb de hell gezien. Ik meen het. Als er een Hell bestaad ziet hij er zo uit. Werkelijk overal stonden de mannen tegen de muren te pissen. Je zag het vocht tegen de muren en over de boulevard lopen. Nog nooit heb ik in mijn leven zo veel p****ls gezien als daar. Langs deze heilige rivier rook het naar pis. Daarnaast stonden er lantaren palen met een rode gloed. Zodat de hele boulevard rood kleurde.Die is zo lang. Ongeveer net zo lang als de boulevard van Vlissingen. Overal lag koeien poep, want de koeien waren overal. Overal waren zwerf kinderen die mij kaarsjes wouden verkopen om er een te branden in de rivier. De stad is een van de oudste in de wereld en de huizen die langs de boulevard staan zijn gruwelijk oud. Over de hele rivier hing in de avond en in de ochtend een soort van mist met 100e roeiboten. Ten slote waren er dan nog enkele vuren voor de lichamen die verbrand waren. Ja, het leek echt op een hel. het was heel bijzonder om daar te zijn. Daarnaast heb ik nog nooit zo'n mooi film décor gezien. Het leek of Jack sparrow daar ergens vaarde met zijn roeiboot en alsof Harry Potter met zijn bezem tussen een paar eeuwen oude temples door kwam vliegen. Ik hoop dat ik de sfeer een beetje heb kunnen beschijven.

De volgende ochtend ben ik vroeg opgestaan. Georganiseerd ben ik om 6 uur met een roeibooit en een paar toeristen over de Ganges gevaren. Je zag de mensen langs de kant zichzelf wassen en het water drinken. Sommige waren aan het bidden en sommige mediteren. De roeiman gaf ons ontzettend veel infromatie over de stad. Van de crematies mochten geen fotos gemaakt worden. In de roeiboot zat Gert-Jan. De aller eerste Nederlander die ik in India ben tegen gekomen. Ik was ook zijn eerste. Hij was een best bijzonder. Hij is namelijk in Oktober met zijn moter Nederland uit gereden. Gossie, wat zijn Nederlanders leuke mensen zeg. Ik had het gevoel dat ik mijn soulmaat tegen gekomen was. Hij had prescies dezelfde humor als ik. Eindelijk, na 5 weken was er iemand die om mijn grapje lachte. Ik lachte de hele tijd om zijn grapjes. Ja, we hebben wat zitten grappen in die roeiboot. Ik vond het minder grappig dat mijn sjaal in het water hing. Gatverdamme wat een lijken lucht. Na de vroege trip zijn we gaan ontbijten. Daarna moest ik er vandoor want ik had een afspraak. Twee weken geleden ben ik op een zeer eenzame avond Grace uit Zuid Korea tegen gekomen. We hadden afgesproken elkaar hier weer te ontmoeten. Zo heb ik mijn dag met haar verder doorgebracht. Geslenterd en veel te veel goedkoop eten van de straat gegeten en tien keer verdwaald in alle kleine straatjes uit de stad van de Hell. In de avond ontmoeten ik Erin. Mijn vriendin uit Rishikesh. Zo stapte ik de Koreaanse culuur in. Grace en Erin sliepen in het zelfde Gueasthouse. Van een Koreaanse eigenaar. Ik denk dat 80% van de toeristen uit Korea kwam in Varanassi. In de avond zaten we in hun super schone, witte hotel op de grond met lage tafels. We hadden pizza laten bezorgen en aten Suhsi (Voor hun heet het geen Sushi) De hippe dames maakte bij elkaar veel mooiere Henna tattoos dan de local doen en er werd voor geld gespeeld met het spel Ninja fruit op de Ipad. Iedereen zat met elkaar Apps uit te wisselen voor op de Iphone en iedereen had zijn mooie Nikon Camera naast zich liggen. Ja, het zijn een stelletje hippe donders. Die Koreanen. Heel stieken kwamen de flessen Wijn naar binnen want alcohol in Varanassi word niet echt gewardeerd. Ik heb het niet heel laat gemaakt. Ik voelde me na een tijdje toch een klein beetje buiten beentje in dit hippe wereldje. Grace ging de volgende dag vroeg weg en zo heb ik mijn dag samen met Erin versleten. Varanassi is geweldig zolang je zorgt dat je niet in de straten komt waar verkeer rijd. Want dan is het weer gewoon een grote gore stad net als elke andere stad in India.

Natuurlijk heb ik ook nog even een Crematie bekeken samen met Erin. Erin trok het niet goed. Ze voelde zich akelig en kon het niet zien toen de handen en de voeten zichtbaar in de brand vlogen. Mij deed het werkelijk helemaal niks. Eigenlijk vond ik het super boeiend. Hoe dat nou allemaal te werkt ging. Een lichaam dat weg brande. Je kent de gene in dat vuur toch niet. Kijk, al je een dierbare ziet weg branden doeth et natuurlijk meer met je emoties. Erin wou graag weg dus zijn we weg gelopen. Ik keek nog even achterom en zag dat het hoofd in de fik vloog. Ja ik vond het reuze interesant. Toen er 5 minuten later een hond langs mijn gezichtsveld kwam vliegen omdat hij een trap van een local kreeg voelde ik mij een stuk akeliger.

Boedha. Er zijn 4 pelgrimsplekken waar je naar toe zou moeten als je boedhist bent. De plek waar Boedha geboren is, waar hij de verlichting vond, waar hij zijn eerste toespraak hield en waar hij dood ging. Na Varanassi wou ik naar de plek waar hij de verlichting vond. Dit was echter een stuk verder van de grens van Nepal dan Varanassi en ik moest die richting op. Na wat getwijfel heb ik besloten die plek waar hij de verlichtng zag te laten zitten. Ik ging naar de plek waar hij dood is gegaan. Een stuk dichter bij de grens overgang. Ik had een trein ticket gekocht. Ik vertrok 8 uur in de ochtend en zou daar om 2 uur zijn. De volgende dag zou ik naar Nepal gaan. Soms lopen je dagen anders dan je gepland heb. Zeker als je reist. De avond daarvoor kreeg ik een knuffel van Erin (Niet echt gebruikelijk in Korea. daar buig je voor je vriendin, dus ik voelde mij vereerd.) Om half 8 de volgende dag stond ik keurig netjes op het station. Mijn trein vertrok op parron 1. daar stond een ouderde kerel uit Zwisterland en ik vroeg hem of ik goed stond. Ja, hij moest ook deze trein hebben. Stiekem stond ie een joint te roken. Mag dat wel? vroeg ik hem. Ik doe het stiekem zei hij. Oke. We begonnen te kletsen

Omdat we stonden te ouwe hoeren hadden we niet in de gaten dat de trein van spoor was veranderd. We hadden hem gemist. De kerel in kwestie was Philip uit Zwisterland en had de hele wereld al rond gereisd. Owja, weer zo eentje. Hij was super relaxt en maakte zich nooit druk. Ook niet als hij in de gevangenis van Turijke zat omdat zijn visum verlopen was. Pff was een sensatiezoeker zeg. Beetje jammer dat ik al zijn 'mooie' verhalen kreeg te horen maar hij vergat mijn naam te vragen. Wat gaan we doen? vroeg ik hem. Naar de bus zei hij. Met zijn 2e hebben we een Local bus gepakt. Lekker vies, lekker druk en lekker warm en een gruwelijk onconfortabele weg. Om 4 uur in de middag kwam ik op mijn overstap aan. Daarna moest ik nog 2 uur alleen in de bus naar de plek waar boedha dood gegaan was. Philip ging naar Nepal. Weetje wat; zei ik tegen hem. Ik ga gewoon met jou mee. Het is nu toch al te laat om te zien waar Boedha dood ging. Na nog een paar uur in de bus moesten we er weer uit. We hebben samen avond gegeten en hij is bij mijn tassen gebleven toen ik naar de wc ging. Om 8 uur kwam de bus naar de grens overgang. In die bus zaten nog 2 luxemburgers. De eerste die ik ben tegen gekomen sinds Juli. We hebben nog 3 uur en een verschikkelijke bus gezeten. Ik paste niet met mijn benen tussne de stoelen en de Indiaanse mannen waren het woord 'personal space' vergeten. Uit eindelijk liep ik om 11 uur in de avond met 3 andere de grens over. Ik keek even achterom en zei; Dag India, tot nooit.

Als je nooit in India geweest ben zul je het nooit begrijpen. Het is het meest interesante land waar ik ooit geweest ben. Ontzettend boeiend. Toen ik Nepal binnen liep voelde ik mij zo bijzonder. Nepal staat op nummer 1 van landen die mij boeied. Nu kwam ik erin. In Nepal. Ik had India gewoon overleefd. Ik zeg het tegen iedereen. Als je India kan overleven, kan je de hele wereld overleven. Wat een idioot land. Ik heb mijzelf even een paar klappen in mijn gezicht gegeven om te beseffen waar ik was. In Nepal!

Om 11 uur hebben we maar gelijk met zijn 3 een taxi doorgepakt naar Lumbini. Luxemburg en ik. Philip wou relaxd doen. De plek waar Boedha geboren is. Ik zal nooit een goede Boedist worden. Ik heb al 2 van de vier heilige plekken overgeslagen. In ieder geval heb ik er nu een gezien. Het is hier rustig. Zo rustig.Ik weet niet wat ik moet doen in Nepal. Ik he been reisboekje en ik ga me maar eens op het gemakje verdiepen. Wat een oaze van rust is het hier.