Blessed Generation

Lamu vs. Malindi

Malindi, Malindi, Malindi. Het is een raar dorp. Er zitten hier zoveel rijke Italianen. Ze gaan naar de beautysalon, naar het strand, pizza eten, strand, beautysalon. Met andere woorden; Ze vervelen ze dood. Het doet mij pijn om met die meisjes bezig te zijn die zo weinig hebben en smiddags als ik terug naar de stad ga tussen al die mopperende en negatieve italianen te zitten. Het maakt Malindi lelijk. Het contrast tussen arm en rijk is hier gewoon veel te groot. Wat het voor mij hier ook wat minder aangenaam maakt. Het kan hier allemaal nog zo mooi zijn, de admossfeer is niet prettig dankzij die rijke mensen. Dan kan je beter in Ruiru zitten, waar ze niks hebben maar zo lief voor elkaar zijn. Het hele weeshuis staat hier helemaal los van hoor. Daar weten ze wel hoe ze moeten delen en met elkaar moeten samen leven. Feit is alleen dat ik daar niet slaap en maar een paar uur van mijn dag doorbreng.

Ook voelt het, dat het afscheid dichter bij gaat komen. De meisjes doen het geweldig en we zijn het klaslokaal uitgegaan om echt buiten te schilderen. Ik heb er 4 die wel iets kunnen. Ik hoop dat ze hun geld straks hiermee kunnen gaan verdienen. Van de week wil ik langs winkels/hotels om te gaan vragen of ze in mijn laatste week een betaalde opdracht mogen gaan doen. Zodat, als ik weg ben, ze zelf hun geld kunnen gaan verdienen. Ook hun hebben intussen een bijzondere plek in mijn hart. Mijn hart is te klein voor al deze mensen.
Gisteren werd de pijnlijke vraag gesteld hoe lang ik hier nog bleef. Ik vertelde dat ik nog ongeveer 2,5 weken in Malindi blijf en dat ik daarna weg moest. Het was een pijnlijke conclusie.
De mensen uit het hotel verpesten trouwens al mijn kleren dus die wassen de meisjes nu in het lokaal. Schatjes.

Ria en Fester zijn intussen verhuisd. Ze hebben allemaal Italianen als buren en ik hoef je niet te vertellen, dat als je de hele dag bezig bent, met de organisatie hoe je kinderlevens kan redden, je niet zit te wachten op de barbie buurvrouw die uit verveling over alles wat er in het appartementen complex gebeurd zit te zeiken en ruzie zit te maken. Binnen 2 dagen hebben ze het besloten en binnen 4 dagen zijn ze verhuisd. Nu wonen ze zonder buren. Dan kan je, je teminste bezig houden met de belangrijke dingen in het leven. Ik heb er een nachtje gelogeerd en het was ontzettend gezellig. De volgende dag belde de man van de receptie om 7 uur in de ochtend waar ik was. Privecy kent ie niet. Sukkel. Ik word gek van die man. Ik ben al 7 dagen aan het denken of ik naar een ander hotel zou gaan.

Mijn nieuwe vrienden zijn mij ook niet vergeten. Dinsdag belde Baji; Waarom is terug naar Malindi gegaan was, Waarom was niet daar gebeleven? Dat hij het toch wel heel gezellig zou vinden als ik nog een keertje zou komen. Met een hoop geslijm erbij.
Ik legde hem nogmaals uit dat ik hier werk, dat ik niet zomaar terug kan en dat ik al helemaal niet nog een keer 6 uur op een kapotte stoel ging zitten. Ik dacht er niet over.
Woensdag belde Omar mij. Mijn telefoon is shit en zijn telefoon is ook shit. Na 2 minuten naar elkaar gescheeuwd te hebben begreep ik dat ze de beste bus zouden regelenen ofzoiets, ik weet het ook niet. In ieder geval vond ik het 2 malle mannen. Ik zit toch in Malindi?
Donderdag belde Ellen mij. Ze had Lamu fever en kon het eiland niet verlaten. Ze was er te verliefd op en bleef nog een weekend. Ze zou het zo gezellig vinden als ik ook zou komen, ook zij kwam met een slijmsessie.
Donderdag avond is Baji naar het busstation gegaan en heeft een bus plek voor mij gereseveerd, vrijdag om 1 uur zat ik in de beste bus terug naar de hemel.

Over de hemel heb ik het al lang gehad dus daar zal ik jullie niet heel veel verder mee vervelen. Dit keer sliep ik in een van de mooiste kamers van Omars hotel. Het is het eetste hotel dat je ziet als je aankomt op Lamu. Slapen heb ik niet veel gedaan. Dat doen ze hier sowiso niet volgens mij. Om 4 uur in de nacht is het nog net zo druk op straat als om 4 uur in de middag en de mensen die je in de nacht ziet, staan om 7 uur in de ochtend weer te 'werken'. Ik heb in ieder geval lekker gechild en bij geklets met Ellen. Baji wou graag zijn huis laten zien op een ander eiland. Hij is het zelf aan het bouwen. Ik ben een middagje met hem naar zijn huis wezen kijken en heb een middagje lekker op het strand gezeten. Omar is verliefd op de sunset dus die hebben we ook iedere avond bewonderd. Voor de rest hebben we de nachten boven in de lounge versleten en 100 vrienden gemaakt. Maandag moest ik weer terug zijn in Malindi om te werken dus ik wou zondagmiddag met de bus terug. Maar ik ben ook verliefd op de hemel en ik wou natuurlijk nog helemaal niet terug. Bij Ellen was er ook een hoop drama omdat die, de volgende dag vanuit Nairobi naar Etiopie zou vliegen en dat nooit meer zou halen met de bus. Omar kon niet begrijpen dat we weg gingen. Hij probeerde ons nog over te halen door te vertellen dat hij een mooie man voor mij zou zoeken en dat hij zou helpen met een weeshuis voor ons op te zetten. Verleidelijk aanbod maar ik heb toch de nachtbus (sorry oma) terug naar Malindi gepakt. Ellen kon niet meer met de bus. Ze zou haar vlucht niet meer halen dus die heeft het vliegtuig naar Nairobi gepakt. Voor de tweede keer heb ik van iedereen afscheid genomen en iedereen zei; Bye bye Jolien, See you next weekend!

Terug in het weeshuis kwamen alle 60 kinderen op mij afgestromt, ik had ze namelijk beloofd op zondag met ze te gaan zwemmen. Ze hadden die hele dag op mij zitten wachten. Ik wist van niks maar ik weet wel dat ik niet heel erg populair was op dat moment. Ik heb ze nu beloofd het laatste weekend dat ik hier ben met ze weg te gaan. Dat vonden ze dan wel oke, maar je kon het van ze af lezen dat ze zwaar teleurgesteld waren. Malindi, wat een kut dorp is het zeg. Ik vind er echt geen reet aan. Ik word schijtziek van de receptionist, mijn moterman pieter zit iedere dag te zeiken dat ie een hapje met me wil eten en al die stront verwende Italianen die zich rotvervelen en Ria uit haar huis wegpesten. Nee, ik heb de conclusie getrokken dat Malindi het niet is, maar het weeshuis hier, met al die mooie mensen, dat is toch iedere dag weer de moeite waard om voor op te staan?

Reacties

Reacties

Vief

Mooi verhaaltje

Sjimmie

Ben je de taal al 'n beetje machtig..? of is dat bij elke stam anders?

mama

Soms denk je, zou ze nu nog wel iets te vertellen hebben. Ja hoor, dat heeft ze! We bewonderen je schrijfstijl die heel veel mensen meeneemt in jouw wereldje. Echt knap hoor. Geniet nu nog maar van de dingen die jou wel wat doen en laat de rest maar.
Dikke kus van mama.

wibowama

hebben ze nog een gemeente-secretaris nodig op Lamu?...............en iemand bij Burgerzaken?......................en een waakhond?

wibowama

Ja.....jeetje .....Jo, ik ben steeds vol be-verwondering
over alles wat ik lees.
Denk je nog wel eens aan je "camping" ???

XXXXXX Marleen

ilse

Lieve Jolien,

Jou hart is groot genoeg om al die kindertjes daarin te plaatsen. Afscheid nemen is niet leuk maar geeft ook weer de mogelijkheid om nieuwe mensen te ontmoeten. Wat een wijsheden weer uit Vlissingen , ik hoef jou niets te vertellen, je weet het zelf allemaal heel goed.
Ik lees je verhalen met veel belangstelling en geniet van je avonturen.
Dikke kus Ilse

Maxime

Opzich lijkt het mij wel leuk om het contrast is echt te ervaren tussen arm en rijk. Dan zie je snel genoeg hoe jouw werkzaamheden worden gewaardeerd door de weeshuiskindjes.
Wat is het toch leuk om weer zo'n super verhaal te lezen na een ongelooflijk saaie dag hier in Vlissingen.
Succes nog met je motorman, en al die verwende italianen etc.

Liefs, xxxx Maxime

Elke

Leuk verhaal! Mis je!
xx Elke

imke

hey jolien,

Ik heb niet al je verhaaltjes gelezen, het waren er best veel, maar heb het een beetje doorgelezen.. naar mijn idee ervaar je echt afrika, het geslijm ( heb je al huwelijksaanzoeken gehad), het grijze beton (is in afrika luxe volgens mij) de stof ( ben je nu bruin door de zon of door de viezigheid) het hoort er allemaal bij in het afrikaanse leven. Ik vind je verhalen echt leuk om te lezen, het brengt mij ook weer een beetje terug in afrika, al zat ik aan de andere kant van afrika. de cultuur is bijna overal het zelfde. Geniet ernog van, veel went ( kon ik in het begin niet geloven), het geslijm ga je nog missen, in Nederland is alles veel te schoon. en in Nederland denk je ziet iemand me nog wel staan, want hier roepen ze geen blanken tegen je hahaha. Geloof me je gaat alles missen, dus genieten nog een veel succes...

xxx imke

Bert en Marieke

Hallo Jolien,
Eindelijk is het zover Annelieke is vertrokken naar Ghana, na 45 minuten vertraging is omstreeks 16:00 opgestegen.
Ontzettend lief van je dat Annelieke vanmorgenvroeg nog belden. Uiteraard blijven we jouw prachtige ervaringen ook volgen. Als was het alleen maar om je plastische omschrijvingen van dat K...dorp en die S....receponist. Gelukkig reageren de weeskinderen anders, we horen wel of je nog met hun bent gaan zwemmen. groeten van ons

evelien (collega v. Annemiek)

Hoi Jolien,
Wat een fantastische ervaringen. Geniet van de mooie ontmoetingen en doe de dingen die je hart raken. Daardoor worden de minder goede dingen ineens onbelangrijk. Ik ben een beetje jaloers op je
gr. Evelien

oma Betty

Lieve Jolien,

Het is wel heftig zeg wat je nu geschreven hebt!!!!!!Ik heb het een paar maal gelezen om het goed tot mij te laten dringen. Geweldig dat je zo gereageerd hebt.
In Vlissingen is het momenteel Film by the sea. Ik ga 3 maal naar de bios.
In het weekend krijg je weer een mail.

Dikke kusOMA

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!