Het ging allemaal verschikkelijk. Ik probeerde zo erg mijn best te doen om er het beste van te maken maar het lukte gewoon echt niet. Mijn vorige verhaal probeerde ik een beetje positief te schijven (is ook niet leuk voor jullie om alle negatieve tijd te lezen) maar eigenlijk was ik helemaal niet postief. Maleisie zit vol met moslims. Ik heb niks tegen moslims maar hun cultuur spreekt mij gewoon niet zo aan. Daarnaast heeft Maleisie prachtige regenwouden die het land masaal aan het kappen is (goed gedaan Elke) In Borneo heb ik minstens 10 shopping malls gezien, zo groot heb je ze in de States niet. Buitenom dat ik geen klik met het land kon vinden had ik ook zoveel pech. pinpas verloren, laptop kwijt, opladers weg, telefoon kapot, een buschafeur die ons om 1 uur snachts vergeet af te zetten waardoor we op een industrie terrein eindigen en het aller ergste; mijn camera die ik in een computer met een vierus gestopt heb. Gelvolg; Alle 600 fotos weg. Alles van Kenia. Ik was helemaal gestrest. Gelukkig maak ik met die goede mensen vrienden en had ik leuk contact met een fransman die alles 'even' voor mij terug gehaald heeft. Hij is er 14 uur mee bezig geweest. De laatse2 dagen heb ik trouwens op gegeven om mijn best te doen en hebben we 2 dagendvds zitten kijken.

Op een dag, ik weet niet meer welke, zijn Dianne en ik terug naar Kuala Lumpur gevlogen. Dianne richting Australie en ik richting Laos. Iedereen raade mij af om over land door Thailand te gaan ivm de overstromingen. Ik dacht, ik ga naar Penang (2 uur onder de grens van Thailand) en probeer daar meer nieuws te krijgen. Zo hebben mijn nieuwe vriendin en ik weer afscheid genomen en heb ik de bus naar penang gepakt. Ik heb gebeden voor meer geluk. Mijn verstand was nog zo positief maar echt alles zat tegen. Via, via had ik de tip gekregen om naar het Reagge Gueasthouse te gaan. Dat was net open en hardstikke leuk. Ik liet mij met de taxi daar afzetten en zag werkelijk het meest vercrackte hotel ever. Het plafon was 2,50 hoog maar de muren 2 meter. Zo kon je gezellig alles met je buren delen. Onder mij was het reagge cafe met muziek en mijn muren zaten onder de schimmel. Oke, het geluk was duidelijk nog niet aanwezig. Mensen die mij een beetje kennen weten dat ik geen nee zei toen ik de kamer zag maar er ja tegen zei. Daar lag ik dan, Ik had al 4 keer het album van Bob Marley geluisterd. Vanaf nu heb ik een hekel aan die kerel. Hij staat op mijn Ipod maar ik luister hem nooit meer. Ik lag in het licht want de buren waren nog wakker. Ze hadden het gezellig. Dat hoorde ik. Op een moment hoorde ik echt een ranzige azietische kreun die steeds vaker en sneller werd herhaald. Ik was op van de stess. Helemaal stijf lag ik in mijn bed. Ik was zo gefrusteerd, ik denk dat ik die muur kapot had kunnen slaan. Om half 2 was het genoeg voor mij. Ik ben naar de overkant van de straat gelopen waar er nog een hostel open was. Het was er saai, niet leuk aangekleed met een hele lieve man en vooral heel stil. Die wou ik! Ik ben weer terug gegaan naar de Reaggeclub, heb mijn tas ingepakt en heb mijn sleutel ingeleverd. De lieve opa van mijn nieuwe hostel bracht mij naar mijn Dorm. Daar lag nog een andere kerel.

Die kerel was Dominque uit Oosterijk en hij was nog wakker. Hij was totaal de weg kwijt omdat hij niet wist of hij nu naar Thailand moest gaan of niet. Hij durfde niet. Na 10 minuten had ik in de gaten dat Dominque hefitge ADHD had want hij bleef maar ratelen. Ik vond het heerlijk, ik kon toch nog geen oog dicht doen. Ik was zielsgelukkig dat ik naar al zijn verhalen mocht luisteren. Gelukkig? Ja gelukkig! Het was terug, ik voelde het! Om half 5 vertelde ik hem dat ik nu weer wat rsutiger was en dat ik graag wou gaan slapen. Hij was blij dat ik naar hem luisterden en ik was blij dat hij tegen mij praten.

De volgende ochtend zijn we samen gaan ontbijten. Die gast was ontzettend druk maar heel erg aardig. Hij was free runner van beroep. Dat mag ook wel met zoveel engergie. Toen we terug naar onze kamer gingen hadden we een nieuw lid in de groep. Fransisco uit Mexico. Hij zag eruit als een mexicaan en hij gedroeg is zals een mexciaan. Hij stond langer voor de spiegel als ik. Dat is overins niet heel moeilijk maar toch. We hebben wat dagen met zijn 3e gechild. Niks bijzonder, vooral belachelijk veel gegeten en iedere dag deden we ons vaste wandelingentje. Toch was Dominque nog steeds in paniek over Thailand en hij trok mij daar aardig in mee. Iedereen raade af om er naar toe te gaan. Dominque had het over een oorlog die daar op komst kwam. Hij ging er over na denken om een ticket naar Hongkong te kopen (ik denk dat hij daar op dit moment nog steeds over na denkt). Fransisco zei tegen me, ik was er vorige week en het valt allemaal wel mee hoor. Dam! ik wist het niet meer. Verhalen vanuit de media, verhalen vanuit het thuisfront, verhalen van andere.

Ik ben even alleen op de kamer gaan liggen en begon te denken. Ik laat mij zo ontzettend veel beinvloeden door ander mans mening. Ik had als wens om dat tijdens deze trip dat niet meer te doen en zelf beslissingen te maken. Daarnaast heb ik totaal geen avontuur mee gemaakt in Maleisie en daar houd ik toch ook wel van. Wat voor avotnuur is het nu om een vliegticket naar Laos te kopen? Dat vind ik niet echt een defintie van reizen. Ik had mijn beslissing genomen. Trots op mijzelf omdat ik zelf die beslssing genomen had huppelede ik naar het bus station om voor de volgende dag een ticket te kopen en te kijken hoe ver ik zou komen in Thailand. Daar huppelde ik tegen iedere vrouws grote droom op. drie giganstiche mannen. Niet te breed ofzo, gewoon prachtig mooi. Alle 3 een stuk groter als ik. Wow! Weet jij mischien een leuk hostel hier in de buurt vroeg de een tegen mij. Ik hoorde mezelf stotteren dat ik in een prachtig hostel sliep en gaf hun de naam. Ze bedankte en liepen verder. Ik ben verder gegaan om mijn bus ticket te kopen.

Na mijn tocht ging ik terug naar het hostel en het was rond 5 uur. Binnen aan het tafeltje zaten de 3 gasten die ik naar mijn hostel gestuurd had. Ze dronken een biertje en nodigde mij ook uit. Het waren Ryan uit engeland die in Thailand woonde als duikleraar, Danny uit Canada die met skateborden zijn geld verdiend(ik weet niet hoe je dat kan doen maar oke) en Pete uit Australie die de wereld rondreist om met zijn vuur diabolos te spelen. Dam, goede genade mijn geluk is zeker terug. We zijn de stad in geweest. het was mijn laatste avond Maleisie, dus die kan je dan maar betergoed afluisten ook. Ik dacht dat ik op straat veel lastig werd gevallen, er komen geregeld mannen naar mij toe, die last hebben van zwaartekracht in hun ogen en helemaal vergeten dat ik ook nog een hoofd heb. Maar deze jongens hadden het echt zwaar! In mijn aantal weken dat ik in Azie was heb ik geen enkele hoer gezien maar nu kwamen ze uit alle hoeken en gaten. Ze waren overal en ze zijn erger dan mannen! Ze laten mannen niet doorlopen. Ze gaan ze betasten. Niet alleen op de borstkast. Verschikkelijk. Ik denk dat we er die nacht zeker 30 tegen zijn gekomen. Danny vertelde mij dat de ladyboys het gevaarlijkst zijn. Intussen weet hij dat, hij naar hun handen moet kijken. Ik was zwaar onder de indruk van deze hele vertoning met al die hoeren. Denk even 3 keer na voordat je als man naar Azie gaat. Het was een gezellige avond/nacht, Ik heb een kerst uitnoding gekregen, wat natuurlijk altijd fijn is om een back-up te hebben en ben naar mijn bed gegaan. Om 2 uur later weer op te staan want mijn bus ging om 7 uur naar Thailand.

Nu zal ik de aankomende dag wel helemaal alleen zijn dacht ik. Ik ging in de bus zitten en zetten mijn muziek op. Vlak voor de grens van Thailand stapte Josh uit de States in, a la basketbal speler formaat. We zaten naast elkaar. Ik weet niet hoor, maar god die dacht; Oke vanaf nu laat ik Jolien alleen nog maar met de mooiste mannen reizen want dat heeft ze wel verdiend na alles. Ha! Hij was hetzelfde van plan als ik en toen we tegen de avond op de eindbestemming aankwamen hebben we besloten om maar gelijk de bus door naar Bangkok te pakken. Dat was mogelijk namelijk. Echt raar, dat daar nu een oorlog gaat beginnen en dat wij daar zomaar naartoe mogen. Vanochtend heb ik afscheid van Josh genomen die op het zelfde eiland als mijn andere vrienden child en hij nodigde mij uit voor de kerst. (...) Naja,

Met een taxi ben ik naar het andere station in het hol van de leeuwtoe gereden zonder ook maar een plas te zien. Daar moest ik een uur wachten en dan zou ik zonder problemem met de bus naar het noorden kunnen gaan. Dat klopte. Dus bus vertrok keurig om 7 uur en alles was droog. Na 15 minuten kwamen we wel in het natte gedeelte. Het is echt niet zo nat dat je daar aan dood kan gaan hoor. De mensen hadden lol. Kinderen hadden boten zelf gemaakt en mannen zaten vanaf het viaduct te vissen. Mensen liepen op blote voeten door het water en iedereen zwaaide blij naar elkaar. Wij reden ook door het water. Dat ging langzaam. Ik denk dat het zo'n 70 cm hoog was. Toen we verder de stad uit reden zag ik wel veel dode koeien in het water liggen. En ik sweer het op mijn moeder, ook 2 krokodillen zwommen rond in de straten. hahaha. Ik was zo blij dat ik naar mijzelf heb geluisterd en dit heb mogen aanschouwen. Ik denk dat we er 2 uur over hebben gedaan om Bangkok uit te komen. Vanavond ben ik aangekomen in Khon Kean. Zomaar om even goed te slapen. Morgen moet ik nog 2 uurtje in de bus zitten en dan ben ik in Laos.

Thailand is prachtig. De mensen lachen allemaal naar elkaar als ze elkaar begroeten en ze lachen ook naar mij. Overal hangt de Koning. Op grote billbords langs de snelweg maar ook in bushokken. Op het geld staat hij met een camera omdat hij van fotografie houd. Het is best boeiend om deze man even te googlen. Volgens mij heeft hij het grootse vermogen in de wereld van alle konginshuizen. Voor de rest heb je hier ook de beroemde pingpongbalshows. Dat is het zeker waard om op google op te zoeken. Tip; het is geen pingpongbal wedstijd maar een echte show. hahahaha Iederen is intzettend hulpvaardig en het heeft alleen nog meer mee gezeten. Ik ben zo blij dat ik uit Maleisie ben.

ps. Ik probeer nog wat fotos online te zetten