Laos was een prachtig land. Nog nooit heb ik zoveel toeristen bij elkaar gezien, iets wat ik van te voren niet had in kunnen denken. Overal rond mij heen waren ze. Buitenom dat was het land boeiend. De mensen eten alles. Honden, spinnen, eekhoorns. Ik heb het allemaal gezien. De natuur is indrukwekkend. Ik kan iedereen aanraden om er naar toe te gaan. Maar na twee en een halve week was het ook wel weer genoeg voor mij. Ik was klaar om verder te gaan.

Het dorpje waar ik gestrand was, was niet veel. Het was een klein gat dat sliep om 10 uur in de avond. Ik probeerde samen met Pim en Jessica een bus te krijgen maar die kwam soms niet en soms onregelmatig. Via een paar toeristen hadden we vernomen dat hij op zaterdag avond om 7 uur langs zou komen rijden. Wij zaten klaar op de stoeprand met onze tassen. Het wachten kon beginnen. Het werd 8 uur, 9 uur, 10 uur, 11 uur. Ik was helemaal kapot van frustratie. Om 12 uur heb ik boos mijn tas gepakt en geprobeerd een slaapplek te vinden. Iets wat een grote opgaven was omdat iedereen al sliep. Gelukkig werd er een wakker van ons gescheeuw. Ze gaf ons een bungelow en vroeg een dubbele prijs. Met zijn 3e mochten we in een twee persoonsbed liggen.Ik had het eigenlijk wel gehad met Loas. Hier hebben ze de zomgenamde laidback instelling. De bevalt mij niks. Ze helpen je nergesn mee omdat ze daar te lui voor zijn en doen geen enkele moeite voor je. Ik besloot de volgende dag terug naar Luang prebang te gaan om vanuit daar de bus naar Vietnam te nemen. 24 uur. Pim en Jessica wouden het op een andere manier proberen. We zouden elkaar in Hanoi, de hoofdstad wel weer ontmoeten.

Bij Vietnam stel ik mij veel voor. Ik stel mij een beschadigd land voor. Door de oorlog. Ik denk dat de mensen daar erg agresief zijn, uit de verhalen van andere reizigers en ik denk dat het er ontzettend druk is. In de bus er naar toe kreeg ik gezeldschap van een dikke Amerikaanse. Ik vond dat ze nogal lef had om Vietnam te bezoeken. hihi. Ze was verschikkelijk. Scheewde de hele bus continu bij elkaar om haar mening over dingen te geven en met haar kont zetten ze mij klem tussen haar en het raam. Daarnaast hadden we een ontzettend driftige buschaffeur die om de 30 seconde toeterde. Ik was gestresst. Ik keek met een agressie uit mijn ogen waardoor niemand met mij durfde te praten denk ik. Er was een vriendengroep en ook een roodharige franse dame die iets te veel sex uit straalde naar mijn zin. Bij de grens aangekomen moesten we 4 uur wachten tot we eindelijk door konden. Ik was kapot. Uiteindelijk kwamen wij om 11 uur in de avond Hanoi binnen. 30 uur hadden we er over gedaan. De roodharige viel in de smaak bij de vriendengroep die maar aan een ding dacht, ik heb ze alleen maar over sex en vrouwen horen praten die 30 uur. Je hebt altijd een sociale in de groep zitten. De gezelligerd. Deze had de ballen om mij ook mee te vragen om een biertje te drinken, ondanks de agressie die ik uitstraalde. Ik had er wel een verdiend dus ben mee gegaan.

We hadden dus de roodharige franse, de sociale engelsman, de knappe fransman, de artesieke mexiacaan-ameriaan en een gast uit decalefonia. Aan de roodharige irriteerde ik mij dood omdat die alleen maar hijgend zat te lachen en bijna van haar stoel afgleed. De mannen konden alleen maar rond kijken naar 'dingen' met borsten. Ach ja, ik had ook niks meer van Pim en Jessica gehoord dus ik zat opzich wel prima. De sosiale engelsman vroeg of ik hun mee naar Halong bay vergezelde de volgende dag. Dit ligt aan de kust en je kan daar een bootcruise doen. Ik was daar wel voor dus zo zijn we met mijn nieuwe enigzins aparte vriendengroep vertrokken naar Halong bay. Uiteraard werd er gestopt om met elk meisje een praatje te maken en een drankje te drinken. De meisjes waren verschikkelijk nep en gemeen. Ik vind ze totaal niet leuk. Vandaar dat mijn respect steeds meer ging groeien voor de franse sexgodin. Ze was een eenling. trok zich helemaal niks aan van al die gemene meisjes die achter haar rug over haar kletsen en deed lekker haar ding. We werden vriendinnen. We waren ook elkaars enige vriendinnen.

Goed, aangekomen in Halongbay hadden we weer veel nieuwe 'vrienden' gemaakt. Het was een ontzettend gezellig boel. We zaten in een cafe en er was een meisje dat een leuke club wist. Het was half 12 en er zou een klein sutlle busje ons op komen halen. We vertrokken met zijn alle naar de club. Met zijn 17e waren we. Dat heb ik geteld. O,o,o wat hadden we een lol en wat was het gezellig. Helemaal in ons nopjes kwamen we die club in. Jo als eerst. Ik zag alleen maar mannen. Ik werd gelijk beetgepakt een de dansvloer opgetrokken. Gelukkig werd ik gevolgd door de knappe fransman die mij gelijk er weer afrok. In dit soort situaties is het fijn om met mannelijk gezeldschap te zijn. Ik zette mijn tocht door naar de bar om een biertje te bestellen toen er een gevregt op de dansvloer uitbrak. De enige die ik zag uit de groep van 17 was de knappe fransman. Ik rende naar hem toe om achter hem te gaan staan. Ik bedoel, je bent wel in Vietnam he, je weet niet hoe het hier aan toegaat en ik dacht toch dat dit volk al vrij aggresief was. Toen zag ik uit het niets ineens de gast uit Calafoinia op ons af komen rennen en scheeuwen; He has a gun!! Ik zag de serveerters naar de wc rennen en hem op slot doen. Ik stond op de grond genageld. Mijn 2 vrienden ondernamen ook niet veel actie. Gelukkig werd de pistolen drager er zonder probleem uitgewerkt en werd de muziek weer aangezet en bracht de barman mijn biertje. Ik bedankt hem vriendelijk. We waren nog maar met zijn 6e. We Zijn snel naar buiten gegaan en waren alle 6 goed over de rode. Ik vond het bijzonder. We hadden allemaal verschillende leeftijden, verschillende achtergronden, verschillende dingen mee gemaakt maar toch waren we alle 6 helemaal van slag. De andere 11 mensen waren we kwijt.

We hebben lang naar ze gezocht maar ze niet gevonden. We besloten terug te gaan naar het eerste cafe want een sterk drankje hadden we dubbel en dwars verdiend. Wat ik even kwijt wil is,Voor ik aan mijn reis begon was ik heel erg slecht in afdingen. Maar ik vind het zooo bijzonder en leuk om te zien hoe ik verander. Ik ben knoeper hard hoor. Een tequilla was 85000 dong per stuk. Ik zag tegen de 5 mannen; Laten we het voor 50000 proberen. Nee Jolien, in een cafe kun je niet afdingen. Dat gaan we niet doen hoor. Dat is zo stom.Ik wou het toch graag even mededelen aan de barvrouw dat we de 6 tequilla namen voor 50000 per stuk. Prima! zei ze. Ik was zo trots op mijzelf, als ik terug dacht aan 4 maanden geleden. Toen ik daar zo'n dikke nerd is was. Mijn 5 vrienden waren ook blij met mij. Met zijn 6e hebben we 2 uur nazitten praten over het pistool dat wij gezien hadden en zijn toen naar bed gegaan.

De volgende dag gingen sliepen we een nacht op de boot. We hebben een beetje op het strant gehangen en op het dak teras van de boot. Ik had de hele dag al een beetje buikpijn. 'savonds zaten we met alle mensen op de boot en iedereen dronk gezellig biertjes en wijntjes en er moest uiteraard weer continu over vrouwen en sex gepraat worden. Mijn roodharige vriendin vond het heerlijk om met deze gesrpekken mee te doen. Ik had het niet naar mij zin en de pijn in mijn buik werd erger en erger. Het voelde het zelfde als toen ik in Kenia was. Alleen toen had ik allerlei bijverschijnselen en nu niet. Om half 8 savonds ben ik toch naar mijn hut gegaan om daar op bed te liggen met mijn handen om mijn buik. Ik begon over te geven. Maar ik weet zeker dat het niet mijn maag was en ook niet mijn darmen. Ik weet zeker dat het net als de vorige keer iets met mijn urine was. Ik snapte er niks was. Boven hoorde ik dat iedereen het gezellig had. Na nog een paar keer over gegeven te hebben ben ik in slaap gevallen. Ik moet weer snel naar het ziekenhuis dacht ik.

De volgende ochtend werd ik wakker met een prachtige zonsopgang in een prachtige natuur. De buikpijn was zo goed als was. We werden vandaag weer terug gebracht naar Hanoi. Daar hebben we met zijn 6e een dorm gedeeld, hebben ons klaar gemaakt om weer op stap te gaan en zijn lekker uitgeweest. de knappe fransman en de roodharige franse vertrokken de volgende dag. Hij naar huis, zij ging Australie onveilig maken. God, ik mis haar. We hebben een mooie avond gehad. De volgende dag gingen ze weg, de sociale engelsman, de artestieke mexicaan-amerikaan, de calafonia gast en ik gingen met zijn 4e naar Hue. Met de nachtbus zijn we gegaan. Intussen heb ik al een mooi beeld van Vietnam gekregen. De mensen hier zijn zo ontzettend trots dat ze uit Vietnam komen. Overal zie je vlaggen. De rode vlag met de gele ster. De gast uit Calafonia verteld iedereen dat hij uit Canada komt. Dan knikken de Vietnamezen tevreden. Canda is wel in orde voor hun. Iedereen vertelde mij dat de mensen in Vietnam zo onvriendelijk en aggrsief zijn maar ik mag het volkje wel. Je moet tenslote voor jezelf op komen. Op de straten rijden 1000000 brommers rond en iedereen toetert als een gek. Ik heb nog niet een moment volkome stilte gehoord. Ik heb het naar mijn zin met mijn 3 vrienden maar mis mijn 2 franse vrienden wel in de groep. Pim en Jessica ben ik echt kwijt. Ik probeer contact met ze te maken maar het lukt allemaal niet zo.

Voor de rest heb ik een piepklein beetje haast. Ik heb gereserveerd (gereseveerd??? Dat is plannen! klopt) voor een bungelow in zuid thailand. Als je niet reserveerd heb je namelijk niks op die dag en ik wil wel graag een slaap plek hebben. 10 december moet ik daar zijn. Full moon party waar ik heel graag bij wil zijn. Voor de tijd moet ik Cambodja ook nog gegaan hebben maar ik heb uit vele verhalen gehoord dat dit makkelijk in een week te doen is. Dit is alleen wel het land dat mij het meest boeid van allemaal. Daarna kan ik een paar weken op de stranden van Thailand gaan liggen. Mischien ga ik Noord Thailand ook wel doen maar dan heb ik het wel gehad met zuid-oost Azie.