Vandaag zit ik precies een week in India. Als ik nu terug kijk op Azie dan krijg ik een glimlach. Zoveel vrienden, het uitzicht was zo mooi, een licht kleding wasje dat ik een keer in de twee weken deed omdat ik zo weinig nodig had en vooral dat heerlijke, lekkere, warme zomer weer. Nee, waarin ik nu terecht ben gekomen is een regel rechte nachtmerrie waar ik zelf voor gekozen heb. Ik zou mijn hoofd wel 20x tegen een muur aan willen bonken.

Ik ben ontzettend eigenwijs. Ik heb 3 hele grote fouten gemaakt voor dat ik naar India ging, die ieder ander zelf respecteerend persoon nooit zou maken.

1. ik heb mij niet voorbereid. Dat is toch helemaal niet nodig dacht ik. Ik ben intussen zo hardcore reiziger, ik kan dat makkelijk wel allemaal op het moment bekijken. Ik leef al 6 maanden van dag tot dag dus ik ga daar lekker mee door. Toen ik in de merto vanuit het vliegveld naar de stad zat, en een meisje de weg vroeg en naar een goed hotel keek ze geschokt omdat ik niks gereserveerd had. ze heeft me naar een hotel gehlopen en heeft mij een aantal keren; dom meisje genoemd.

2. Ik heb geen reisboek gekocht. Ik had er een voor elk land tot zo ver. Ik gebruikte ze nooit. Ik luisterde altijd naar waar de locals mij naar toe stuurde. Die Azieten waren achteraf toch een ontzettend behlupzaam volk. Hier aan gekomen vroeg ik dus ook weer de hulp van de locals. Grote fout. Hele grote fout. Als ik van een volk geen hulp hoef te verwachten, dan is het van dit volk wel. Ik was dus 2 dagen helemaal lost in Delhi. Het enige wat ik had waren drie A4tje met tips die ik had uitgeprint van Maaike, Frans en Heleen ( zonder die tips had ik mijn dagen niet overleefd) Uit eindelijk heb ik na meer als 40x de weg vragen en een duidelijke email van Maaike, een winkel gevonden waar ik mijn heilge bijbel heb kunnen kopen. Een reisboek van 5 kilo dik die vanaf nu elke stap die ik zet met mij mee gaat.

3. Ik heb mijn lichaam zwaar overschat. Al die 'verhaaltjes' van zieke mensen vond ik maar niks. Ik ben toch allang weg en mijn lichaam kan alles aan. Tanden poetsen met fles water? Niet van de straat eten? Sorry maar daar ging ik mij allemaal niet aan houden hoor. Mijn lichaam moest zich maar aan India aanpassen en niet andersom. Dat heb ik geweten. Nacht 3 was het. Ik heb meer als 20x overgegeven, al was het na de 5x alleen maar gal en wanneer ik klaar was met overgeven draaide ik mij om zodat er uit de andere uitgang water kon komen. Ook meer als 20x. Ja, ik had er spijt van dat ik dat zonnige Azie verlaten had.

Maar goed, ik zal bij het begin beginnen. Ik had dus weer afscheid genomen van Argentinie en ook gelijk de laatste leuke avond van 2012 gehad. Ik ging op tijd naar bed omdat ik zenuwachtig was maar heb geen oog dicht gedaan. Om 3 uur heb ik mij maar aan gekleed en ben in de hal gaan zitten wachten tot ik opgepikt werd om naar het vliegveld te gaan. Alles verliep helemaal gesmeerd. Netjes op tijd op het vliegveld, vliegtuigje vertrok op tijd, ik kwam keurig op tijd aan en bij de duane had ik geen enkel probleem. Vanuit het vliegveld kon ik direct naar de metro lopen, kocht een kaartje en ging naast dat ene vrouwtje zitten. Die verklaarde mij voor gek toen ik vertelde dat ik totaal geen idee had waar ik mee bezig was en ze zei dat ik een hotel naast het station moest hebben, zodat ik de volgende dag gelijk uit Delhi kon vertrekken. (vandaar Frans) Toen ik uit eindelijk weer boven de grond was kwam ik in een andere wereld. Kleur was er niet. Alleen bruin, grijs en zwart. Wat een stof en wat een zooi. Er waren ook geen prullenbakken dus alles lag op de grond. Echt alles. Ook waren er amper vrouwen op straat. Ik vond het allemaal prachtig. Zo boeiend. Ik had dit veel eerder moeten doen. Weg uit dat brave Azie. Dit is pas avontuur. Het vrouwtje had mij in een tuktuk gepland en mij naar een hotel door verwezen dat dicht bij het station zat. Daar moest ik even op adem komen en vanuit daar ging ik een beetje proberen Delhi te begrijpen.

Ik kan jullie wel 1000 verhalen vertellen over situaties die ik heb meegemaakt in Delhi en ik zou het ook zo graag doen maar ik denk dat jullie dan niet tot het einde van het verhaal komen en dat zou ik jammer vinden. Daarom even saai en oppervlakkig. Ik wist dat de mensen geld van je moesten hebben, dat ik daar voor uit moest kijken. Ik wist dat de mensen niet aardig tegen je doen omdat ze aardig zijn, maar omdat ze willen verkopen. Wat ik niet wist is dat ze liegen. Iedereen loog tegen mij. Over van alles en nog wat. Als ik naar de weg vroeg stuurde de een mij die kant op en de ander mij die kant op (waarom ga je liegen als iemand je de weg vraagt?? Ik snap het nog steeds niet) In Azie ging ik heel vaak naar de toeristen kantoren die mij een heleboel informatie gaven waar ik wat aan had. Dat wou ik hier dus ook doen. Ik wou graag een plan maken. Maar helaas, ook daar liegen ze. Ik kon niet naar het noorden want dat was veel te koud, ik kon niet naar het zuiden want de eerste trein waar ze toeristen in laten ging pas 11 januari. Het enige wat ik kon was naar het westen en dan kon ik bij hun een auto huren voor 700 euro en dan had ik 2 weken een chauffeur. Het duurde mij 4 uur voor ik in de gaten had wat een vuile smeerlappen het allemaal waren. Niemand maar dan ook helemaal niemand was behulpzaam. Ik had een brok in mijn keel en al het positieve wat ik in mij had was verdwenen. Het is toen bij mijzelf opgekomen om maar naar het trein station zelf te gaan of ik wat kon vinden. Gelukkig werd ik daar wel geholpen. Niet dat ze vriendelijk waren ofzo, maar ik had een trein ticket.

Ik ging naar Agra in het zuiden. Waar de beroemde Taj Mahal staat. Ik heb ontzettend veel interesse in het Noorden maar het is koud en ik wil mij graag wat beter voorbereiden. Daarnaast was ik alleen en hoopte in Agra veel andere toeristen te vinden, mischien wel een nieuwe beste vriend. Vanuit daar zou ik de provincie Rajastan bekijken. Ik had al lang in de gaten dat India een land is waar je niet van dag tot dag kan leven. Hier moet je plannen. Bleeegh dat vind ik helemaal niet meer leuk.Het lijkt verdorie Nederland wel. Bovendien, als je plant kun je ook geen vrienden maken. Die hoop begon ik dus ook al te verliezen. Het was zwaar. In een keer van 30 graden in 12 graden gesmeten te worden en dan nog zoveel rare, ongemakkelijke dingen. Ik hoop dat jullie begrijpen dat mijn optimisme een klein beetje weg was en hoopte dat Agra meer was. Al wist ik dat het niet zo was.

Zo ben ik na 2 nachten Delhi (Ik had er 1 willen blijven maar de trein zat al vol dus ik kon alleen de volgende dag) met de trein naar Agra gegaan. Ik liet die gore stad achter mij. Het uitzicht dat ik had vanuit de trein was helemaal troosteloos. Niet een groen boompje heb ik gezien. Wat ik wel heb gezien, waren allemaal schijtende mensen. Overal. Ik denk dat er meer als 400 mensen langs het spoor hun ochtend drol aan het leggen waren. Zwerfhonden, zwervers. Alles wat elendig is was bijna te zien. Aangekomen in Agra was het niet gezelliger. Ook een stad met te veel mensen en te veel armoede. Mannen die mij in hun tuk tuk willen duwen, mannen die voor je neus lopen en niet uit de kant gaan. De honden zijn hier fatsoenlijker. Al moet ik zeggen dat ik mij nog geen moment vervelend heb gevoeld omdat ik een blonde vrouw ben. Af en toe een paar smak geluiden is het enige. Het vervelende is gewoon dat ik toerist ben. Ik denk niet dat het uitmaakt of je dan met meerdere ben, een man of een vrouw. Ik zoch een low budget hotel uit en had een koude douche. Maakt mij niet uit. In Azie had ik ook zovaak een koude douche. (het feit dat het daar 30 graden was, was ik denk ik vergeten) Och jongens, het was gewoon zo erg wennen. Zo alleen, zo'n idioot land. Ik ben in de avond naar de domino pizza gegaan om mijzelf op een pizza te trakteren. Dat is veilig zou je denken? Ik had een halve pizza op en had het gevoel dat ik zo vol zat. Ik nam de rest van de pizza mee in een doos en liep terug naar mijn flut hotel. Onderweg gooide ik mijn doos met halve pizza erin op straat ( dat doe je thuis toch ook niet??) Ik liep verder naar de stoplichten en toen ik achterom keek zaten er al 3 mannen rond mijn pizza doos heen. Triets. Ik ben op bed gaan liggen en ben ziek geworden. Zoals hier boven vermeld. Ik was echt bang. Hetis hier zowat onmogelijk om vrienden te maken en het volk besodemieterd je waar ze kunnen. Als ik hulp nodig had, had ik daar echt niet op hoeven rekenen. Ik heb niet gedouchd, In de nacht is het nog veel kouder en als ik douche duurt het 3 uur voor ik weer een beetje opgewarmd ben. Ik ben rond 2 uur in slaap gevallen denk ik.

De volgende dag ging het beter. Ik voelde mij lichtjes en mijn lichaam vertelde mij dat ik niks mocht eten, dus heb ik dat ook niet gedaan. Ik ben een beetje zwakjes naar de Taj mahal gegaan die best mooi was. Ik denk, als ik gezeldschap gehad had, dat ik hem mooier vond. Een leuk feit is wel dat ik nog een paar keer als fotomodel gespeeld heb. Ik denk dat nog geen 5% van de toeristen daar uit een westers land kwamen. Ik heb de hele dag na lopen denken. Is dit echt wat ik wil? Ik ben al zolang van huis, intussen ben ik 5 dagen in India en voel mij iedere dag meer klote. Ik verspil mijn geld en ben iedere avond blij als ik weer op bed lig. Ik denk dat ik maar naar huis toe ga. Intussen heb ik een planning gemaakt voor de aankomende 5 weken. Dat is nodig in India. Als ik jullie mijn planning laat zien en alle plannen die ik heb dan weet ik zeker dat ik jullie zo jaloers zou maken. het ziet er allemaal zo leuk uit. Als ik er naar kijk denk ik; pfffff moet ik dat nog allemaal doen?? Dat trek ik niet.

Intussen ben ik van Agra naar Juipur gereisd en morgen ga ik verder met de trein naar Pushkar. Juipur is een iets vriendelijkere stad. Er zijn iets minder mensen en iets minder rotzooi. Ik heb vandaag gewinkeld. Een winterjas gekocht voor het noorden, een hele goede. Gisteren zat ik samen met een stelletje in de trein en daar heb ik heel de dag mee opgetrokken. Ik vond het heel gezellig met hun. Ik heb in Jaipur dus best een goede tijd gehad. Ik ga het nog niet opgeven. Ik heb een duurder hotel genomen met een wamre douche en een comfortabele lobby. De laatste 2 dagen voel ik mij beter dan de eerste 5 dagen. Het geen dat ik in de wc leg, ziet er intussen beter uit maar ik sta nog steeds naar te kijken van; getverderrie! Ik kan niet zeggen dat ik er allemaal nog veel zin in heb maar ik heb in ieder geval wel weer een beetje moed. Ik ontmoet veel andere reizigers. In de trein enzo. Ik maak heel veel praatjes op een dag. Maar allemaal heel erg oppervlakkig. Ik denk dat ik moet accepteren dat ik alleen ben en dat ik dat ga blijven. Het is niet leuk maar het kan een zeer interesant deel van mijn reis worden. Het zal wel heel zwaar zijn. Dat weet ik zeker. Maar ik ga het gewoon proberen. Ik hoop dat ik het geestelijk aan kan. Lichamleijk valt nog maar te zien. Ik hoop natuurlijk dat jullie mij pas over 2 maanden weer zien maar mischien wordt het wel eerder.

Oo jongens, dit is echt de heftigste week tot nu toe. Ik heb zoveel mee gemaakt en ik lees het blog over en denk; ben ik niks vergeten? Ik weet zeker dat als ik straks in mijn kamer lig, ik denk; ooo dat moest ik nog vertellen, en dat en dat. Tja, het is een rot land. Ik ben zo blij dat ik Nederland geborden ben en als ik in India geboren had moeten worden, dan nog liever als een hond. Die hebben een beter leven. Ik ga nu mijn planning na leven en ik hoop dat ik hem binnenkort net zo leuk ga vinden als dat hij eruit ziet.

xxxx Jolien

owjaaa nog iets: Sim kaart kopen is onmogelijk. Ze willen mijn paspoort, creditcard, pasfoto, bewijs van hotel hebben. daar begin ik allemaal niet aan hoor. Sorry lieve vriendinnen die allemaal jarig zijn, ik kan niet bellen. Ik heb nu mijn Nederlandse simkaart in mijn telefoon zitten waar ik op bereikbaar ben.