Daar ben ik geweest. In het oosten van het midden oosten. Het oosten van het midden oosten begon in Jaipur, waar ik mijn laatste verhaaltje online geknald heb. Ik kon daar iets normaler ademen en de mensen waar iets minder agresief in het benaderen. Ik had een dag met een stelletje opgetrokken wat redelijk relaxt was en de eet lust was weer terug. Ik ga nog niet naar huis, ik ga gewoon mijn reis stijl aanpassen dacht ik. Dus dat heb ik gedaan. Altans, dat ben ik aan het leren. Het gaat steeds beter. De provincie Rajastan was mooi. Ik heb nooit zo erg veel interesse gehad in het midden oosten. Veel te stoffig voor mij. De enige plekken waar ik geweest ben was het vliegveld van Quatar met 50 graden en de meest troosteloze, karakterloze stad in de hele wereld; Dubai. De interesse in nog meer zand was niet echt aanwezig. Ik moet zeggen dat ik mij daarin vergisd heb. Huizen met platten daken waar mensen op chillen, straatjes waarin je verdwaald, karren vol eten en kruiden, kamelen, ezels, mannen met tulbanden, geiten, apen en ik heb zelf een paar keer een papagaai zien vliegen. Het was het decor van Aladin. Het was romantisch en helemaal niet zo druk als Delhi of Agra. Helaas nog wel heel veel armoede maar ik moet zeggen dat de afgelopen ander halve week prima verlopen zijn.

Toen ik de grote stad Jaipur verliet met de trein sprak ik een stelletje aan op het staion of ze de weg wisten. Het waren Fransisco en Stefani uit Zwisterland maar ze praten Frans. Het waren ontzettend lieve mensen die mij het gevoel gaven dat ik zonder probleem met hun mee kon chillen. Dat ze dat hardstikke gezellig vonden. Zo kwam het dat ik samen met hun naar een hoteletje gegaan ben in Pushkar. Een betaalbaar hoteletje met een zacht matras en een warme douche. Ik heb daar 2 dagen met hun gechild en lekker tot rust gekomen. Pushkar is een dorp. Nog niet eens mischien. Het dorp ligt om een meer heen, waar iedere Hindu een keer in zijn leven geweest moet zijn en zich gebaderd in het meer moet hebben. Daarnaast is het ook ontzettend toeristisch. Maar mijn god, over die toeristen kan ik wel een heel boek schijven. Wat zien die eruit in India zeg. Daar ga ik zo nog even over schijven. Puskar was in ieder geval heel relaxt. Iets te veel straat kinderen naar mijn zin en iets te veel half dode honden maar daar kijk ik al niet meer van op. Na 2 dagen wou ik met de trein verder naar het zuiden gaan. Udaipur. Ik probeerde 2 dagen van te voren een trein ticket te kopen maar dat was niet mogelijk. De trein zat al vol. (grrr) Ik heb tegen Fransisco en Stefani gezegd dat ik ze weer in Udaipur zou ontmoeten en heb in mijn eentje de nachtbus gepakt. Wat een hell zeg. Nog steeds vind ik 60% van het volk zeer onfatsoenlijk. De hele nacht hebben ze lopen scheeuwen naar elkaar in die bus en om het half uur werd er gestopt, alle lichten weer aan gezegd en een plas pauze gehouden. Ik ben intussen ervaren nachtbus reizigster maar dat doe ik toch niet meer hoor. Ik heb geen oog dicht gedaan. Om half 6 in de morgen kwam ik in Udaipur aan en ben ik naar het hotel gegaan dat ik gereserveerd had. Ook dit hotel was weer betaalbaar, schoon en het personeel was super vriendelijk. De wamre douche bevond zich wel een verdieping hoger, maar dat maakt niet uit. ik ben als een blok in slaap gevallen.

De eerste dag heb ik weer in mijn eentje opgetrokken. Het is fijn als je accepteerd dat je alleen bent. Dan hoef je, je ook niet zo druk te maken. Ik drink iedere dag zeker een paar keer thee met de locals. Ze nodigen mij dan uit om te komen drinken. Af en toe maak ik eens een praatje met een reiziger of vraag ze iets maar echt intensief contact is het gewoon niet. In Azie heb ik meer als de helft van de tijd een kamer gedeeld met nieuwe vrienden maar dat zal hier niet gebeuren. Ik vind het niet erg. Het is een stuk saaier (verklaard waarom ik zoveel op de compuer zit) maar ik kom mijn avondjes wel door. Ik lees en computer een beetje. Ik maak dus ook veel minder avonturen mee. Ik denk niet dat ik nog in een club ga staan waar een pistool getrokken gaat worden of dat ik in India midden op de straat om 4 uur in de nacht met iedereen ga dansen. Maar dat geeft niet. Alles heeft zijn tijd. Ik zal hier ook boeiende dingen mee maken. Zo ben ik in Udaipur naar het paleis geweest waar de maharajas in woonde. Prachtig! Ook weer zo'n film decor paleis die uit Aladin zou kunnen komen. De volgende dag kwamen ook Fransisco en Stefani weer en heb ik een gezellige tijd met hun gehad. De volgende dag vertrok ik (weer met de bus omdat de trein vol zat) naar Jodhpur.

Even tussen door over die reizigers. Zie zien eruit alsof ze al jaren niet thuis geweest zijn. Behoorlijk verwilderd. Hadden de mannen in Azie een baartje wat door ging voor zwaar sexy, hier zie je hun gezichten niet meer. Jongen gasten die een baard hebben die hun nek bedekt. Iegh. Toen ik een wandeling maakte zach ik een paar zwerfkinderen. In het midden zat een westers meisje van mijn leeftijd. Ze had een hele saai haarkleur dat in slierten langs haar gezicht hing. Ze had ontzettend veel puistjes en een giganstiche uilen bril zonder glazen. Ze zat daar op een Sitar te spelen terwijl die straat kinderen aan haar haren aan het frunniken waren. Ik keek haar aan. Ik vergat helemaal dat ik haar aan zat te staren maar ik vond het zo ontzettend goor wat ze aan het doen was. Na een tijdje zei ze; Can you see it? Beschaamd liep ik verder. Zulke mensen kom ik dus iedere dag tegen. Gisteren zag ik een gast met 3 neus piercings. Hello! Ik hoop dat ik niet zo word na een paar weken. Ik heb al 3 sjaals gekocht de over mijn shouders hangen en over mijn hoofd als het koud is en ook een broek waarbij het kruis op mijn enkels zit, omdat ie lekker slaapt. Ook hangt mijn haar er een beetje troosteloos bij. O, ik moet uitkijken dat ik niet naar huis kom met 4 dreadlocks in mijn haren.

Mijn bustocht naar Jodhpur was overdag en ik reed door de kleine dorpjes heen. zeer boeiend om te zien. Zeker omdat het uitzich vanuit de trein vooral poepende mensen zijn. Kan ik in Nederland wel janken als ik een ondervoeden hond zie, hier lopen er 10000. Als je er iet tegen kan heb ik 1 tip: Ga niet naar India. Ik zag honden die helemaal onder het bloed zaten van een verse vecht partij maar ook een ezeltje dat met zijn poten helemaal vast gebonden zat. Ik kon mij er niet te druk om maken want even later zag ik een vrouw op straat zitten met een kind in haar armen waar ik weinig leven meer in zat. Na 7 uur in de bus, en 20 plas pauzes kwam ik aan in Jodhpur.

Ook weer een waanzinig mooie stad. Ik was onder de indruk maar de locals waren duidelijk meer onder de indruk van mij. In deze stad heb ik het meeste thee gedronken van allemaal. Ik moest fotos van iedereen maken die we dan later weer terug keken. Ik zat op de straat met ongeveer 30 mensen rond mij heen die allemaal op de foto wouden. Heel veel kinderen maar ook volwassenen en bejaarde. Iedereen vond het zo leuk. ik heb daar wel 2 uur gezeten denk ik ( En daar kwam het punt dat ik bang werd dat ik op die lelijke griet met haar uilenbril ging lijken) Ik heb nog even het fort bezocht waar ik buiten gewoon vaak op de foto gezet ben. Bij dit fort is ook 90% van de toeristen uit India zelf, dus die vinden het leuk om met mij op de foto te gaan. Ik heb een goede tijd gehad in Jodhpur.

Mijn dagen kom ik dus door met het visite kaartje van het hotel om vervolgens helemaal verdwaald te raken in alle kleine straatjes. Ik loop meer als 10 km op een dag. Mijn avonden zijn rusitg. Soms maak ik een praatje of drink een drankje met een andere toerist in het hotel maar niks bijzonders. Ik ben nu klaar met het oosten van het midden-oosten. Ik ben klaar voor het noorden. Dat is alleen nog enkele kilometers weg daarom die ik het in etapes. Vanmiddag ben ik aangekomen in Bikaner. Een stad 12 uur van Delhi vandaan. Het lijkt wel of ik weer in Delhi zit. Wat een verkeer en wat een stelletje asociale mensen. Ik word helemaal gestresst van de drukte en loop stampend over straat met gebalde vuisten. Het is nog vroeg maar ik ga zo gewoon naar bed met een boekje. Ik vind hier niks aan. Morgen neem ik de nacht trein naar Delhi. In Delhi moet ik 3 uur wachten en neem ik de trein door naar het noorden. Ik ben nu dus hardcore aan het reizen. Ik vind het prima. De treinen zijn net zo leuk als mensen zeggen dat ze zijn. Het is heel gezellig. Ik raak gewend aan de viezigheid (ik ben zelf ook vies) ik drink water met poeder tegen uitdroging en zit flink aan de diaree pillen maar het gaat goed. Ik ga steeds meer aan India wennen. Wie weet houd ik wel van het land over een paar weken.