De dag dat ik in Bikaner ariveerde, ariveerde ik terug in het vieze, stinkende India. Er borrelde weer haat en heel erg veel frustratie in mij naar boven. Ik was weer terug in een gore stink stad. Ik had geen zin om hier te zijn maar ik wou ook niet 24 uur achter elkaar reizen dus dit was mijn pauze. Om de tijd te doden ben ik met een lokale bus 30km verderop naar ene dorpje gegaan met heilige ratten. foto's zijn te bewonderen. De temel was ontzettend goor maar de Indiers vonden het niet leuk wanneer ik tegen ze zei dat ik het goor vond. Die ratten waren heilig. Het leukste vond ik de lokale bus. Dat was gezellig en iedereen uit het dorp wou zijn engels oefenen. Soms ben ik best trots op mijzelf weetje, als ik dan in een bus zit, helemaal in mijn eentje, vol met mensen die zelde buitenlanders zie, ben ik best trots.

Na mijn bezoek aan de smerige ratten heb ik de nachtrein naar Delhi genomen. Je hebt allemaal verschillende soorten treinen. De smerigste heb ik al vaak gezien. Vanaf de buitenkant zitten er spijlen voor de ramen die open gezet kunnen worden. Tussen de spijlen zie je altijd armen uitsteken en af en toe een gezicht. Het is een rot zich vind ik. Het lijkt een beetje op een VIP wagon naar auschwitz. Ik bestel altijd mijn trein tickets online en ik heb werkelijk nooit een idee wat ik bestel maar ik zit altijd in een mooie trein. Dit keer zat ik in de wagon met de spijlen. Ik moest er nog in slapen ook. Ik kon wel janken. Ik deelde mijn stuk met 4 andere mannen en dacht maar een ding. Ik moet vrienden maken. Dat is mij ook gelukt. Ik mocht mee eten met hun avond eten en we hebben gezellig gekletst. Ik moest niet bang zijn dat mijn tas gestolen zou worden want die mocht ik onder hnu bed leggen en ondanks dat het buiten gewoon koud was, was het een hele gezellige reis. Om 6 uur in de ochtend kwamen we in Delhi aan.

Ik had het prima gepland. Ik moest naar een ander station 20 minuten verderop en na een uur zou mijn volgende trein naar het noorden vertrekken. Changcaburi (schijf ik niet goed) Om 7 uur ging ik dan. Ik zag Delhi wakker worden en bestefte dat India mijn land niet is. Het is een land zonder liefde en zonder een grijntje van trots. Het hindoeisme is tot dus ver het meest rare geloof dat ik ken. Mensen laten hun eigen land genoten tussen het afval slapen en naast elkaar zitten schijten. In de ochtend heb ik de meeste wild poepers gezien. We reden langs velden zo groot als voetbal veldenwaar meer als 500 mensen naast elkaar gehurktzaten te poepen. 5 minuten daarvan daan zag ik hun krotten. daarnaast word werkelijk iedereen hier uitgehuwelijkd. Ik heb nog niemand ontoet die getrouwd is omdat hij/zij van zijn/haar partner houd. Het is heel normaal. Toen ik tegen een man vertelde dat ik zijn vrouw zo ontzettend mooi vond zei hij; Echt waar?? vind je dat? Dat is me nog nooit opgevallen. Dit gesprek voerde ik naast in grote hoop afval in een straat. Ze hebben niet eens de trots om hun leef omgeving netjes te houden. Ze zeggen dat mensen van India houden of het haten. Ik heb mijn conclusie na 3 weken getrokken en een heftige treinreis met het uitzicht op alleen maar ellende getrokken. Ik ben een hater. De leefomgeving van de mensen hier zuigt al mijn geluk en energie weg.

In de middag kwam ik aan in Changcaburi wat weer een grote lelijk stad was en waar ik niet te veel woorden aan vuil wil maken. Behalve dat ik hier als foto model speelde en een man die uit Engeland kwam maar hindoe was en een vrouw hier kwam halen vroeg of hij een foto met mijn camera mocht maken. Ik gaf hem mijn Ipod (ik dank god dat ik niet mijn speigelrefelex gegeven heb) Hij liet hem uit zijn handen kletteren en het glas van mijn nieuwe ipod is stuk. De tranen stonden in mijn ogen. Ook dit was weer een stop. Een stad waar ik niet in hoefde te zijn maar gewoon even een reis pauze wou nemen. Gelukkig ging ik de volgende ochtend heel erg vroeg naar Amritsar. Ik wou daar naar toe en Maaike zei me dat het geweldig was, dus ik verwachte er heel veel van.

De stad was niet geweldig. het was weer een vieze stink stad. Ik dacht; Waarom zegt maaike dat het geweldig is? Zo erg verschillen we toch niet van smaak en dit is niet echt smaak vol. In Amritsar bevind zich de Golden Temple en vanuit hier kan de naar de grens ceramonie met Pakistan. Ik las ergens dat je dat georaganiseerd kan doen en ik heb mij ingescheven. Samen met een Australisch echtpaar met de leeftijd van mijn ouders en een engelse man die iets ouder was en een taxi zijn we daar naar toe gegaan. Ik was zo blij. In India word niks georganiseerd maar nu herondekte ik weer het plezier van zoiets. Je word met een groep mensen bij elkaar gezet en je hebt het gezellig en je bent niet meer alleen. We hebben de ceramonie met Pakistan gezien die iedere dag gehouden word en we hebben wat tempels gezien en de Golden Temple by Night. Adembenemen. Ik snapte Maaike ineens. We spraken met zijn 4e af voor de volgende dag en zo hebben we weer een dagje gechild en hebben de Golden Tempel bij dag gezien. Ik heb niet zo zin om van alles over de golden tempel te vertellen aangezien ik zoveel moet vertellen maar google maar even. Het is de moeite waard. Na 2 volle dagen ben ik met de bus naar Mcload Ganj gegaan. Een tip van Frans was om daar vrijwilligers werk te doen en dat was ik ook van plan. Na 4 uur rijden zag ik de eerste bergen. Als je mij 5 jaar geleden vroeg waar ik het liefst naar toe zou gaan op vakantie denk ik dat ik de Himalaya zou zeggen. Dat leek mij zo bijzonder. Nu zag ik het begin. Ik was door het dolle heen en weer ontzettend trots op mijzelf dat ik mijzelf helemaal tot dit punt heb weten te slepen. Ik heb dit alles maar aan 3 mensen te denken. Aan mij maar natuurlijk ook aan papa en mama die hebben gezorgd dat ik een krankzinnge spaarder werd. Ik heb nog 4 uur door prachtige bergen gereden tot ik Mcload Ganj arriveerde. het was donker en ontzettend koud. Ik had buikpijn. Dezelfde bijkpijn als in Kenia en Vietnam en ben naar bed gegaan.

De volgende ochtend werd ik wakker in het mooiste plaatje tot dus ver in India. Klein detail is dat dit de woonplaats van Dalai Lama is en daar samen met nog ontelbare andere tibetanen woont. Overal op straat paseerde ik mannen en vrouwen in rode gewaden. Maar het was zo koud en vrijwilligers werk was er absoluut niet te doen. Het maakte mij niet zo uit omdat ik toch al heel ver achter op mijn planning liep. Ondanks dat ik een India hater ben zijn er zoveel boeiende plekken in India om te bezoeken. Ik heb 3 dagen heerlijk gechild. Beetje rondgewandeld in de bergen, beetje thee gedronken met de locals, een beetje gezelen en een beetje opzoek gegaan naar yoga lessen. Ik liep een terrein op en daar kwam een ontiegelijk stomme witte keffer op mij afgrend die mij in mijn been beet. Ik bloede onderhuids en een jongen adviseerde mij om even naar het ziekenhuis te gaan. Dus ik ben naar het meest troostloze ziekenhuis geweest om een injectie te halen. Het was zeer somber gesteld met dat ziekenhuis. Voor de rest heb ik mijn dagen doorgebracht rondom het paleis van de Dalai Lama in de hoop dat hij naar buiten zou kijken, een heel bijzonder meisje zou zien zitten en die naar binnen zou uitnodigen. Het huis had een gigantisch hek en overal beveiliging. Natuurlijk zag hij mij niet, of vond hij mij niet bijzonder genoeg. Mischien kwam het ookwel omdat ik in werkelijkheid maar 10 minuten heb staan kijken en hij mij helemaal niet gezien heeft.

Maar goed, nu even mijn titel verklaring. Maaike is mijn nichtje van 21 jaar en ze woont in Vlissingen. 2 jaar geleden is ze naar India geweest om in een kinder centre te werken. Ze had toen geld mee genomen. Nu heeft ze geld van de belangsting terug gekregen en heeft mij gevraagd om terug naar het centre te gaan. Ik mag het geld uitgeven en mischien kan ik ook wel een decoratie tegen de muur aan knallen. Na 3 zeer rustgevende dagen in Mcload Ganj ben ik door gegaan naar Derha Dun met de nachtbus waar ik in de ochtend bij maaike haar center aankwam. Daar ben ik nu. Het is prachtig hier. Alles is veel mooier en schooner als in Kenia maar dat komt mischien ook omdat het in Kenia iets stoffiger is. De kinderen wonen hier echt prachtig en hebben gigantisch lekker eten. Er is hier een duits meisje dat 2 maanden vrijwillgerswerk doet en het is allemaal tiptop in orde. Ik ben hier nu 2 dagen en met mijn werk schiet het van geen meter op. Ze zeggen dat Afrikanen lui zijn en passief. Dat vind ik absuluut niet waar. Hier zijn ze pas passief. Ik weet niet waar ik moet beginnen en niemand zegt wat ze willen. Iederen keuteld maaar een beetje aan. Nu heb ik ook de nederlandse mentalieit lang gelden vaarwel gezegd maar dat betekend niet dat ik niet van aanpakken houd. Het schiet hier niet op met mijn werk en dat vind ik heel jammer aangezien ik bijna naar huis moet. Bij deze vraag ik dan ook aan de thuis blijvers of ze aub niet de weken en dagen naar mij toe willen emailen hoe lang het nog duurt want ik raak helemaal in de stress als ik die getallen zie.

India heeft zoveel intreresante plekken om te zien en is zo groot. Ik moet nog zoveel doen en ik heb nog helemaal geen tijd om naar huis te gaan. Ik heb dus helemaaaaal geen tijd om uit mijn neus hier te zitten eten. Ik ga er wat aan doen. Ondanks dat ik een India hater ben heb ik het naar mijn zin en vind het allemaal geweldig boeiend wat ik doe. De volgende keer horen jullie hoe het afgelopen is met mijn decoratie in het kinder tehuis van Maaike.

xxxxxxxxxxxxxxxx

ps. Ik kan hier niet vaak op het internet dus ik zal niet vaak mijn email checken.