Het word je leven zonder dat je het in de gaten hebt. Het reizen. Je gaat maar door en door en het is heerlijk maar dan ineens sta je stil en ga je net als iedereen vroeg je bed uit om de hele dag te werken. Dan pas besef je hoe verslavend reizen is en hoe heerlijk vrij je wel niet bent. Je moet weer verder.

Een hele week heb ik in Derhadun in het kindercentrum gezeten. Na een paar dagen begon ik het echt zwaar te krijgen. Ik had het al lang gezien daar en ik wou weer verder. Ik wou weer opnieuw geprikkeld worden en nieuwe dingen zien. De muren in die slaapkamer kwamen op mij af. Ik lag in totaal 8 nachten in die kamer en wou zou graag weer een keer een nieuwe kamer. Ondanks de afkick verschijnselen van het reizen, het besef dat ik nog helemaal niet naar huis toe wil heb ik een hele leuke week gehad.

Ik had nogal wat opstart problemen met het personeel. Piet vond het ontwerp niks, Bep had het te druk om het ontwerp goed te keuren en Miep was veel te onzeker over hoe dit allemaal uit ging pakken, zo'n jong blondje die even hun witte muur van een kleur kwam voorzien. Gelukkig was ik met de 19 jarige Duitse die daar 2 maanden werkte. Het was totaal mijn type niet. Ze was zon India bezoekster met allemaal vreemde kleren aan, jeugdpuistjes, een bril en super onzeker. Als ik haar iets vroeg kreeg ik meestal een grinikje terug met een heel hoge toon erin. Eigenlijk viel er niet echt een leuk gesprek mee te voeren en ze zei allerlei rare dingen als; Look how beautiful the mountains areeeeeeeeee. Ook al die e's waren heel hoog. Het meest zei zei; I dont knoooooooow. Ook heel hoog. Ze kon nooit beslissingen maken. Ik werd tamelijk gek van haar. Volgens mij werd ze nog veel onzekerder van mijn gedrag maar dat kwam weer omdat ik mij anders ging gedragen vanwege haar gedrag. Nee het was mijn vriendin niet maar ze heeft mij goed geholpen.

Net als ieder ander normaal mens rolde ik mij ieder dag als een vaadoek om half 8 uit mijn bed om met dikke wallen aan het ontbijt te zitten. Om 8 uur begon ik dan als een idioot aan die muurschildering. Op momenten dat Nele vrij was hielp ze mij mee. Echt heel fijn want zo ging het veel sneller. Af en toe een pauze, iemand kwam dan een kopje Chaithee brengen en wij maar door werken als debeilen. Iedere avond stopte we om 6 uur en uit pure verveling ging ik om 8 uur naar bed. Ik doe een mischien een beetje negatief maar het was heerlijk. Eindelijk weer met verf aan de slag, al die kinderen die continu vroegen; Wat is dit? Wat word dat? Ik genoot. Toch had ik wel echt de behoefte om weer verder te gaan. Na 2 dagen voorbereiden en vijf volle dagen werken stond er een decoratie op de muur van 20 meter lang en 4 meter hoog. De kinderen waren hardstikke blij, Piet zei; Ooo je bent echt een decorateur? Had ie verwacht dat ik loog dan? Miep knikte tevreden en glimlachte en Bep zei; Kan je aub niet iets langer blijven? We hebben nog zoveel muren. Op school praten ze ook over deze decoratie. Asjeblieeeft? Dat is natuurlijk het aller mooiste compliment dat je kan krijgen maar ik zei; Nee sorry ik moet nog meer van de wereld zien. Ik lachte me dood, waarschijnlijk zeg ik dat nooit meer in mijn leven. Dat ik niet kan omdat ik de wereld moet zien. haha. Al met al was het ontzettend leuk om daar te werken. Het overige geld word besteed om de andere muren te voorzien van een kleur. Dit gaat het personeel doen met een paar kinderen en die gekke Nele. Ik ben benieuwd. Op woensdag kon ik weer verder. Ik ging naar Rishikes en Nele wou mee. Prima dacht ik, dan is mijn kamer voor de helft van de prijs.

Achteraf was het natuurlijk ook gewoon leuk om Nele erbij te hebben. Je kunt samen lekker ergens gaan eten en drinken en je bent een stuk minder alleen. Oke, ze was een beetje raar en een echte communicatie was niet mogelijk maar het was een lief meisje. Rishikesh is bekend om de vele Yoga lessen, meditatie lessen, Ashrams en kuur oorden. Als je iemand kent die zich maanden lang heeft opgelsoten in een Ashram in India was dat waarschijnlijk Rishikesh. De Beatles hebben in dit dorp ook menig opiumpijp leeg gerookt. Ik heb hun Ashram ook even bezocht. De reizigers zagen er nog maffer uit als ooit te voren. Mannen met haren tot hun billen en baarden tot hun p****l. Vrouwen met haren tot hun knie holtes. Ja het was een harige bedoeling.

Toen ik geboren werd kwamen mijn billen er als eerst uit. Vandaar dat ik enigzins lenig ben. Ik heb Yoga altijd boeiend gevonden en nu vond ik het tijd om er maar eens sirieus mee aan de slag te gaan. Nele wou ook wel mee. Ze had nog nooit Yoga gedaan maar haar leek het ook wel leuk dacht ze. Zo heb ik een kerel gevonden met oranje kleren aan, een wit hemd, een zwarte braad en een oranje stip op zijn voorhoofd. De Yoga leraar. Iedere ochtend stond ik om 8 uur voor zijn neus om een lesje lenigheid te doen en om half 5 weer een keer. Ik voel zowat alle spieren in mijn lichaam. Terwijl ik in de lotous houding zit staat hij op mijn knieeen te spingen en terwijl ik in de positie een brug sta, probeerd hij mijn voet in de lucht te krijgen. Ook probeerd hij mij op mijn hoofd te laten staan maar ik donder ieder keer om. Ach ja, vanavond ga ik nog een keer en ik hoop dan zonder zijn hulp op mijn hoofd te staan.

Tijdens mijn lessen heb ik Fanny uit frankrijk en Erin uit Zuid Korea leren kennen. Met hun valt wel een normaal gesprek te voeren en hun weten wel wat ze willen bestellen tijdens het eten of tijdens het winkelen. Die zeggen niet de hele tijd; i dont knooooow. Das wel relaxt. Zo hebben we onze dagen met zn 4e hier door gebracht. Nele een beetje achter ons aan verwonderd naar de wereld om haar heen kijkend. Ooo, look at that floweeeeeer. Ik heb haar gevraagd of ze blowd of dat ze paddo's eet maar dat heeft ze nog nooit in haar leven gedaan. Ongeloofelijk.

Deze plaats is vet relaxt. Iedere avnd zit het langs het water helemaal vol met mensen die aan het chanten zijn, overal komen de lekkere luchtjes van wierook vandaan en de hele dag door hoor je mooi gezang en meditatie muziek. Nele is intussen weer vertrokken. Ze heeft 3 dagen nagedacht hoe lang ze bleef en vanochtend besloot ze vanmiddag toch weer terug te gaan naar het kinder centrum. Ik blijf hier tot vanacht 12 uur om dan weer een nacht trein, eentje met tralies naar Varanassi te nemen. Dan ben ik al weer bijna 5 weken in India en dat is toch wel mijn limet. Langer was ik eigenlijk niet van plan om te blijven. In Varanassi ontmoet ik mijn vriendin Eran uit Korea weer en dan zien we wel weer verder. Nu moet ik weer naar mijn Yoga leraar toe.

xxxx Van een zeer relaxte, ultra leninge Jolien