Dit verhaal is lang. Als je er geen zin in heb adviseer ik hier al te stoppen.

Daar zat ik dan, op het kantoor. Achter de computer en in verschillende boeken naar informatie te zoeken en in de computer te voegen. Het meerder deel van de titels was hetzelfde. Vrouw verkracht, vrouw in de brand gestoken, vrouw opgehangen door schoon familie. Foto's van verminkte vrouwen. De werktijden waren van 11 uur tot 4. Het was echter geen enkel probleem als je om kwart over 11 binnen kwam lopen. Heel anders dan in Nederland. Waarom zou je ook eigenlijk zo idioot lang op een dag werken. Ik herinder mij mijn stage bij Moonen waar ik op het kantoor een paar weken heb gewerkt. De stop tijd was 5 uur. Iedereen bleef langer. Niemand durfde om 5 uur weg te rennen uit angst voor de baas die dacht dat ze niet gemotiveerd genoeg waren als ze niet onbetaald tot half 6 achter hun bureau zouden blijven zitten. Toen ik deze mensen vertelde dat wij van 9 tot 5 werken maar dat we altijd iets eerder op het werk zijn en iets later weg gaan kwamen ze niet meer bij van het lachen. Ze hadden medelijden met ons. Het was best grappig. Ik heb ook twee keer geluched met die groep mensen. Twee keer maar hoor. Want na twee dagen dacht ik; Wat ben ik eigenlijk dom aan het doen.

Na twee dagen besefte ik hou onwijs koel mijn leven is en hoe erg veel ik wel niet van mijn leven houd. De volgende dag ben ik niet meer gegaan maar ben ik verder gegaan met het vieren van mijn leven. Ik ging naar een stadje net iets buiten Kathmandu om wat tempels te bekijken. Daar vond ik mijn vrienden weer. De twee luxenburgers waarmee ik samen de grens ben over gegaan van India naar Nepal ben ik in totaal al 5 keer op de meest onverwachte plekken tegen gekomen. We drinken dan samen wat of kletsen een beetje. Nu kwam ik ze weer in dat dorp tegen en ben ik samen met ze gaan dineren. Uit eindelijk was het 10 uur voor ik terug kwam in mijn hotel (10 uur is zo laat om thuis te komen jongens, de laatste keer dat ik na 1 uur op bed lag was oud en nieuw) De volgende dag ging ik weer vroeg op. Op met de bus naar het Nationale Safari Parc Chitwan. Om dieren te bekijken. Naja normaals, ik had geen interesse in die dieren, ik ging voor gezelligheid.

Mijn busbank deelde ik met Amaiur uit Balkenland. Ze was beledigd als ik mij versprak en haar thuishaven Spanje noemde. Ze was absoluut geen Spaanse vertelde ze me boos. Naja in mijn ogen wel maar dat heb ik haar niet gezegd. Samen met haar heb ik mij in een guesthouse geinstaleerd. Het was daar zo mooi. Overal mooie bomen en overal hoorde vogels fluiten. Langs het hotel kwamen een paar toeristen op een olifant langs lopen. Iets waar ik fel op tegen ben omdat die olifanten een super slecht leven hebben maar helaas beseft 70% van de toeristen dat niet echt. Samen met Amaiur zou ik ook een safari doen. Zij wou ook op de olifant maar dat heb ik uit haar hoofd gepraat. We zouden een ander halve dag door de jungle wandelen. Daar moeten wel 2 guides bij aanwezig zijn. Voor de veiligheid. We zouden namelijk neushoorns zien, tijgers, beren, krokodillen en zelfs wilde olifanten. Onze guides waren twee super schattige guppen van 21 jaar die hun job met vol euntoustjastme (ja sorry hoor maarik weet echt niet hoe je dat schijft) deden. We kregen van hun allerlei aanweizingen wat we moesten doen wanneer een dier aggresief word. Ik kon het allemaal niet onthouden en hoopte maar 1 ding: Dat we geen dier tegen zouden komen.

We hebben een heerlijke dag gehad. We hebben gechild in de jungle, middag gegeten en gelachen. Deze twee guppen waren iets minder proffesioneel dan mijn guide bij de berg trekking. Ze wouden met Amaiur en mij trouwen en wisten al precies hoeveel kinderen er moesten komen. Uit eindelijk hebben we 1 neushoorn gezien. Ik heb 25 km gelopen die dag en was helemaal kapot en ik heb 1 neushoorn gezien. Pfff Amaiur werd er ook niet echt warm of koud van. De twee guides wel. Die waren door het dolle heen. Tegen 5 uur gingen we in een veld op een uitkijk toren staan. Wachten tot de dieren kwamen. Na een uur was er nog niks. Er was wel een moment dat je geluiden vaan links en van rechts en vanuit het noorden hoorden. Dat waren teveel geluiden voor mijn guide. Hij was van de spanning niet meer waar hij het zoeken moest en ging in zijn p****l staan kneden. Van het karige salaris dat hij verdiende heeft hij voor 10 euro een boek met alle vogels van Nepal gekocht. Wat een schatje.

In de avond nog een beetje door gechild zoals men chilt in Nepal. We gingen om half 1 naar bed en ik was helemaal kapot. Ik trok al mijn kleren uit en was bijna aan het slapen toen er op mijn deur geklopt werd. Dat was een op hol geslapen guide die dol blij was dat er een neushoorn vlak bij het guesthouse stond. We moeten komen kijken. Ik was zo sago. Ik heb 8 uur gelopen en geen dier gezien en nu ik 10 minuten in mijn bed lag kwam er zo'n stom beest tevoor schijn. Uit beleefdheid kwam ik eruit. ongeveer 20 meter verderop stond hij. Het was pikken donker. Als ze mij verteld hadden dat het een tijger was had ik het ook geloofd.

De volgende dag zou ik weer terug naar Kathmandu gaan. Met een tourist bus. We moesten de eerste papar uur met een local bus voor we bij de tourist bus waren. De locals waren echter in staking waardoor we moesten liften. We hebben in de voor cabine van een vrachtwagen gezeten, achterin een varkensbak en boven op het dak. Daarna ben ik met de toerist bus naar Kathmandu gegaan waar ik om 4 uur aankwam. Daar heb ik een afspraak gemaakt voor de volgende dag.

Om 5 uur ging de wekker en ik was niet zenwachtig. We waren met 30 mensen en vertrokken om 6 uur met de bus. om 10 uur kwamen we aan op de bestemming. Het was 5 km onder de Tibet border. We stapte uit en liepen naar het resourt toe. We moetsen de brug over lopen om daar te komen. Ik keek naar benee. 160 meter diep wist ik. Het zag er prachtig uit. Ik kreeg een glimlach op mijn gezicht. Ik genoot en was nog steeds niet zenuwachtig. Binnen in het resourt kregen we een briefing. We zouden ingedeeld worden in gewichts klasse. Terwijl het meerder deel in zijn broek aan het poepen was, zat ik mij te frusteren om mijn gewicht. De weegschaal gaf 73 kilo aan en daarmee was ik de zwaarste vrouw van het gezeldschap. Er werd met een grote zwarte stift 73 op mijn hand gescheven en ik was super kwaad op mijzelf. Als ik thuis kom ga ik sporten.

Toen ik 10 was wist ik al dat ik wou springen. Op een mooie plek in de wereld. Nergens anders dan een mooie plek. Helaas ben ik mijn maagdelijkheid op mijn 16e verloren vanaf de hijskraan in Vlissingen. Maar moeders zeggen altijd; De eerste keer kan je het best in een veilige omgeving doen. Daarom is het niet zo slecht dat ik het voor het eerst in Vlissingen heb gedaan. Nu ging deze vuile slet het dan in Nepal doen. Omdat ik zo dik ben mocht ik pas als een van de laatste. Ik heb van het begin tot het einde genoten (30 seconde dus) met een heerlijk gevoel in mijn buik. Uit eindelijk hang je stil boven het water. Waar denken mensen dan aan? Ik weet dat sommige mensen scheeuwen, sommige huilen van opluchting en sommige lachen. Ik deed het alle 3 en daarna, terwijl ik op mijn kop hing dacht ik: pfff Volgende week rond deze tijd ben ik op zoek naar werk.

Nog 2 dagen te gaan en ik was alleen. Gisteren was het weer een Nationale feestdag in Nepal. Wat een feest beesten hier. De dag heet Holy. Iedereen kent het wel. Vandaag vieren ze het in India. Iedereen loopt op straat en gooit pigment over je heen en danst. Ik was alleen en was totaal niet blij met dit feest. Zo iets is leuk als je vrienden hebt maar in je eentje is er geen ruk aan. Ik ging zitten chagerijnen op mijn kamer. Om 12 uur besloot iktoch maar even een wandelingentje te maken. Na 2 mintuen uit het hotel had ik een vriendin. Na 3 minuten 2 vrienden. Na 10 minuten hadden we een groep van 8. Ik heb een ontzetten leuke dag gehad en ben helemaal vol gegooid met kleuren. Ze vrijven dat ik je gezicht. Soms gingen handen door naar mijn hals en daarna naar mijn voorgevel. Daarna voelde ze een beuk in hun gezicht. Het was een geweldige dag. Ik bedank God dat ik zo'n geweldige laatste week gehad heb. Het enige probleem is dat sommige pigmenten permanten zijn en mijn haar is nu blauw en rood en ik krijg het er niet uitgewassen.

Vandaag ga ik nog wat winkelen en een beetje voorbereiden. Morgen vlieg ik om 3 uur in de middag naar Delhi. Daar moet ik 12 uur wachten op het vliegveld. Ik mag volgens mijn Visa het land niet meer in. Na 12 uur wachten vlieg ik naar Moskou. Daar wacht ik een uurtje om vervolgens zaterdag om 12 uur in de middag in Brussel aan te komen. Astublieft sta mij bij in d moelijke tijd die ik tegemoed ga. Intussen schijf ik met veel liefde mijn blog en ga het echt missen. Vanuit het kikkerlandje zal ik nog wel een laatste verhaaltje schijven.

ps. Boodschappen die ik mee moet nemen uit Kathmandu moeten binnen nu en 8 uur aan mij door gegeven worden.