Nu zit ik op de rode bank. Het voelt alsof ik nooit ben weg geweest. Een heerlijke droom waar ik na 8 maanden eindelijk eens uit wakker word. Ik ben weer door de Albert Hein heen gelopen wat heel erg tegenviel en ik ben 2 keer over de Boulevard heen gereden. Iedereen zei dat het zulk heerlijk weer was maar ik vond het helemaal geen lekker weer. Tuurlijk is het nog niet echt saai geweest omdat ik iedereen weer voor het eerst zag maar eigenlijk word het nu op maandag morgen 9 uur best wel saai. Tijdens mijn vakantie heb ik een lijst met dingen gemaakt die ik leuk vind om in Nederland te doen maar die zijn ook allemaal niet echt spannend. Ik zit niet in een dip hoor en ik weet ook zeker dat ik niet in een dip ga komen maar het is ineens allemaal zo dood normaal en saai hierzo.

Mijn reis naar Nederland is vlekkeloos verlopen. Ik ben vanuit Kathmandu naar Delhi gevlogen. De man achter de in check bali kreeg hoofdpijn toen hij begreep dat mijn tas 2 overstappen moest mee maken en hij dat in de computer moest in voeren. Het koste de Nepalees nogal wat tijd tot hij alle administratie in orde had maar daarna was het ook goed en ben ik zonder problemen naar Delhi gevlogen. In Delhi heb ik 12 uur gewacht. Ik ben een kerel uit Rotterdam tegen gekomen en samen gaat de tijd altijd sneller als alleen. Ik moet ook zeggen dat die 12 uur reuze mee viel. Als je jezelf insteld dat je lang moet gaan wachten is het geen enkel probleem. Vervolgens ben ik 7 uur naar Moskou toe gevlogen. Moskou lag vol met sneeuw. Ik was redelijk zenuwachtig of mijn vliegtuig op tijd vanuit Delhi zou vertrekken aangezien ik maar een uur overstap tijd had maar dat was helemaal in orde. Na een uurtje in Moskou gechild te hebben ben ik keurig op tijd naar Brussel gevlogen. Dat duurde 3 uur. Ik kwam om 12 uur op zaterdag middag op Europeese bodem aan. Mijn tas was de eerste die op de lopende band terecht kwam. Ik ben in de wc gedoken en heb mezelf voorzien van een beetje deodorant en een luchtje. Mijn benen waren aan het schudden en de buikpijn was heftiger dat toen ik de sprong een paar dagen geleden maakte. Ik liep met mijn kar naar de uitgang. Daar stonden ze. Peet en Annie met de gebroeders bos.Ze hadden een hele slinger gemaakt met de vlaggen van de landen waar ik geweest ben. Het was super om hun weer te zien natuurlijk. In Brussel hebben we even een kopje thee gedronken. De thee was gewoon uit een zakje en niet meer de natuurlijke producten in een kop kookende water gegooid. Dat was al de eerste tegen valler en intussen heb ik al 50 andere kleine tegen vallers mee gemaakt. De mensen in Nepal zeiden tegen mij; Jolien, je moet ook van de leuke dingen in Nederland genieten hoor. Dat doe ik natuurlijk ook gewoon. Ik was helemaal blij toen ik hoorde dat je een boete krijgt als je zonder poepzakje je hond uit laat. Wat een geweldig idee!

De laatste 8 maanden waren de mooiste uit mijn hele leven. Ik heb prachtige herinneringen zoals door de overstromingen in Bangkok rijden - Met mijn eerste nieuwe beste vriendin op een sprookjes eiland te chillen - Het zwem uitje met de kinderen in Ruiru - Rinkse met wie ik hele opmaak sessies heb gehouden voor kerst en oud en nieuw - De 2 blonde kindjes van Ria uit Kenia, Pim en Jessica met wie ik iedere dag te veel alcohol dronk - De prachtige adelaars die soms door de lucht vlogen - De bodem van de zee waar plat op mijn buik gelegen heb - De top van de wereld waar ik geslapen heb - De schoonste stad ter wereld - De vieste stad ter wereld - Met de moter langs de kust van Vietnam rijden - Het wachten op Dianne in Kuala Lumpur - De laatste keer dat ik papa en mama zag en niet wist wanneer ik hun weer ging zien.

Zoiets vergeet je natuurlijk nooit meer. De eerste 3 maanden waren het meest bijzonder en ik houd nog steeds heel veel van Kenia. De liefde is nog steeds niet weg. Het land zelf vond ik niet heel boeiend maar de mensen die ik daar heb ontmoet en heb leren kennen waren zo ontzettend bijzonder. De 3 maanden daarna heb ik mijn leven gevierd. Ik heb 100de mensen ontmoet en ik heb met 20 verschillende mensen mijn kamers gedeeld. Ik ben daar in 6 verschillende landen geweest en mischien wel in 40 verschillende clubs geweest. Buiten om die 6 verschillende landen die ik gezien heb, heb ik nog veel meer landen leren kennen. Ik heb met mensen uit Europa, Argentinie, Chili, Brazillie, Mexico, Israël, Australië, Korea, Nieuw Zeeland, Zuid Afrika en weet ik veel wat nog meer gechild. Ik heb hun persoonlijk leren kennen maar ze hebben mij ook hun cultuur laten kennen. Ik kan iedereen aanraden om naar Zuidoost Azie te gaan puur om hun leven te vieren. Want daar ben je iedere dag van bewust. De laatste 2 en een halve maand heb ik doorgebracht in een iets depressievere omgeving. Als ik teurg kijk heb ik een verschrikkelijke tijd in India gehad. Ik haat India. Er zijn mensen die pas van India gaan houden als ze al een paar maanden thuis zijn. Misschien komt het nog. Het was zonder meer het meest vreemde en interessante land waar ik geweest ben. Er zijn zoveel bijzondere dingen daar maar het land zelf vond ik verschrikkelijk. Als je er nooit geweest ben begrijp je het niet, als je er wel geweest ben dan begrijpen we elkaar precies. Nepal is zonder meer het mooiste land waar ik geweest ben. Ik ben iemand die van de bergen houden, sneeuw, watervallen, rotsen, adrenaline. Dan is Nepal prachtig. Ben blij dat ik daar mijn vakantie heb af mogen sluiten. Ik kan niet geloven dat er mensen bestaan die niet van Nepal houden.

Nu ben ik dus weer thuis. Zomenteen ga ik rond bellen of er werk voor mij is. Ik wil geen nieuwe opleiding gaan doen. Ik wil ook geen schilder specialist worden. Ik wil naar Kenia. Ik ga de aankomende maanden flink geld maken en hoop weer terug te kunnen gaan naar dat bijzondere land. Mocht dit niet lukken dan lijkt het mij geweldig om een tijdje in de Grand Canyon als hotel receptionist te werken. Als dit ook weer iets te ambitieus is dan ben ik erg teleurgesteld in mij zelf en dan ga ik toch echt stewardess worden. De wereld is ontzetten gekrompen voor mij en hij is veel te mooi om mijn hele leven in Vlissingen te blijven.

Iedereen heel erg bedankt voor alle steun door middel van emails en berichtjes. Het is heerlijk om alleen te zijn maar je kan niks met iemand delen. Dankzij jullie allemaal heb ik toch het idee gehad dat ik het met iemand deelde. Het gaat raar worden om niet meer op dit blog te schijven en geen nieuwe reacties meer te lezen. Ach ja, mischien word hij ooit wel weer eens actief en als ik wil glimlachen dan lees ik het zelf allemaal terug want zoals mijn slogan altijd zegt; Never forget the things that once made youre smile

EINDE