Een ding dat is zeer vreemd vind, vorig jaar ook al is het telefoon gebruik van de Kenianen. Daarin zijn ze hier toch heel wat verder vooruit als in Nederland. Raar maar waar. De mobiele telefoon is het aller belangrijkste bezit. Waneer die af gaat stopt de hele wereld en neem je die op. Maakt niet uit hoe belangrijk het gesprek is waarin je zit. Op elke telefoon is een camera, internet, muziek en bluetooth aanwezig. Je denkt dan al snel aan een of andere hippe Iphone. Op welke telefoon kun je nu nog meer zulk soort dingen doen? Het antwoord is; op elke telefoon. Zelfs op die van mij. Op de dag dat ik mijn Keniaanse simkaart in mijn telefoon stopte kwamen er automatisch allerlei nieuwe dingen op mijn telefoon. Met betlegoed kan je redelijk goedkoop internetten. Ik doe het niet want ik snap het niet. Je kunt ook liedjes naar elkaar doorsturen met een speciale code waarvoor je 5 cent betaald. De mensen hier vroegen of ik bluetooth op mijn Ipod had. Weet ik veel. Daar heb ik nog nooit naar gekeken. Nadat we met een groepje van 6 de conclusie hebben getrokken dat die aanwezig is deel ik mijn muziek tegenwoordig. Het kan hier allemaal. Ook internet bankieren word hier met de mobiel gedaan. Je kan online je busticket boeken of telefoon tegoed naar elkaar zenden. Op een veel goedkopere manier als in Nederland met een abonnement van 40 euro per maand.

Een grote irritatie is het feit dat het hier binnen 15 minuten pikken donker is. Na zessen is er eigenlijk geen leven meer op straat. Voor mij dan. Stel je voor dat ik heel raar wil doen dan kan ik in mijn eentje uitgaan, iets dat ik niet doe. Ik kan ook naar de achter wijken om een kopje thee te gaan drinken, iets wat ik nog een veel idioter idee is. Zo ben ik van 8 uur in de morgen tot 6 uur in de avond flink druk en dan ineens... niks meer. Naja, niks meer. De muggen komen dan tot leven. Soms vliegen ze met z’n 10e rond mijn hoofd. Wanneer ik naar bed ga, kruip ik heel voorzichtig tussen mijn net door mijn bed in. Dan ga ik recht op in mijn bed zitten met mijn zaklamp. Ik zoek heel mijn net door om te kijken of er zo’n eikel rond vliegt. Daarna doe ik mijn zaklamp uit, leg mijn hoofd op mijn kussen en hoor heel dicht naast mijn oor; bzzzzzz. Het maakt je helemaal gek.

Nog even wil ik wat kwijt over mijn nieuwe grote liefde; de scooter. Ik voel mij zo werelds op dat ding. Soms rijd ik gewoon wat rond zonder te weten waar ik naar toe ga. Dan verdwaal ik in de kleine straatjes. Soms ga ik express wat harder rijden. Soms geven ik andere mensen een lift. Soms laat ik express mijn haar los hangen zodat het lekker naar achtere wappert. Als ik op dat ding zit dan geniet ik echt van het moment dat ik rond rijd en denk ik aan niks anders. Soms kennen mensen mij ook. Zo moet ik iedere dag langs de gevangenis rijden om naar het weeshuis te gaan. Daar begroet ik mensen en word de poort al automatisch voor mij open gedaan. (soms houden ze hem ook express dicht zodat ik even met ze moet praten) Laatst kwam er een andere motor naast mij rijden en die zei; Heey Jolien! Ik had werkelijk geen idee wie het was. hihi.

Intussen ben ik verder gegaan met het geld dat ik van Oma gekregen heb. Samen met Marian zou ik het hek gaan schilderen. We kregen hulp. De hulp had het na 3 dagen wel gezien en haakte massaal af. Een beetje op een stoel hangen en de politieke problemen lezen leek de meeste toch een stuk boeiender. Op Marian en Vincent na. Met zijn 3e hebben we “hard” verder gewerkt. Eigenlijk moet ik bekennen dat ik nog nooit in mijn leven zo langzaam gewerkt heb. Marian haakte trouwens na dag 5 af omdat ze weg moest. Het hele project was een zeer sociale bezigheid. Je ziet iedereen in en uit komen. De kinderen komen zo nu en dan eens kijken, ik kan altijd naar het kantoor voor een praatje en ik was altijd in gezelschap van Vincent en Edwin, die als beroep had de ingang open te maken en te noteren in een boek welke auto’s er binnen kwamen. Erg hersenen cel afbrekend werk als je het mij vraagt. Afijn, na 8 dagen was ie eindelijk klaar. Ik kon de volgende dag gelijk verder gaan met mijn volgende project. De Tractors die vanuit Nederland komen beschilderen met de sponsor namen.

Het project Guesthouse ook nog in volle gang. In de ochtend help ik mee. In de middag moeten ze het zelf doen. Er is een moment geweest dat ik het echt even gehad had met die jongens. Zo stond ik op een dag de ingang van het weeshuis te schilderen terwijl Johnathan aan kwam lopen omdat hij een afspraak had op het kantoor. Op mijn slippers! Zijn eigen waren kapot. Alle instellingen van mijn computer zijn veranderd. Ik laat ze muziek luisteren op mijn computer maar dan is het ook erg leuk om te zien waar de andere knoppen voor zijn. Ze hebben ook gelijk alle fotos op mijn computer zitten bekijken. Midden op de dag even douche vinden ze ook geen probleem en op zondag stond er iemand om 8 uur aan mijn deur om zijn was te komen doen. Tja, maken ze nu gebruik van mij? Het meest vervelende vond ik nog wel Dennis, die niet snapt dat ie om 21 uur niet meer moet ouwe hoeren op de bank maar gewoon rond het huis moet gaan lopen om te werken en mij even wat privacy hoort te geven. Aan de andere kant weet ik zeker dat ik het ga missen als straks iedereen klaar is en niemand hier meer rondloopt. Behalve Dennis dan. Die blijft. Ik denk dat ie ook iedere avond op de bank blijft zitten. Hij praat een beetje binnensmonds. Tja, ik kan zeggen dat ie weg moet maar we moeten het nog een lange tijd met elkaar doen.

Marian is dus weg gegaan, Ria en Fester zitten in Nairobi, Marike zit in Nairobi. Het is een stille bedoeling hier. Zaterdag avond ben ik voor het eerst uit geweest met mijn Chinese vrienden. Naar een mooie, hippe club. Tja, het was een mooie club ja. LCD schermen, sexy DJ en overal lounges. Ik sprak op de wc met een mevrouw die uit Nairobi hier heen kwam en zelfs een helemaal uit zuid Afrika. Toe maar. Ik zit er over na te denken om ook naar Nairobi te gaan. Nieuwe ervaringen geven je het gevoel dat je leeft dus moet ik ook weer eens open staan voor nieuwe ervaringen. Ik heb nu al ongeveer 21 nachten achter elkaar muggen uit mijn net gemept. Kom maar weer eens met wat anders.

ps. Ik kan het zeer waarderen dat ik een hele groep nieuwe volgers heb. Van de dames, bewonders tot aan een zeikerd.